Trwajmy na wzajemnej modlitwie

Od 1986 roku jestem członkiem Apostolstwa Chorych i czytam regularnie miesięcznik. Choruję na bardzo poważne schorzenia, jak: SM, nowotwór z przerzutami, teraz dołączył RZS, bakteryjne zapalenie stawów  oraz tętniak.

Każdą moją dolegliwość staram się oddawać Panu Bogu, ale to czasem bywa bardzo trudne. Przeszłam kilkadziesiąt interwencji chirurgicznych i czekają mnie kolejne. Proszę Boga o ulgę w cierpieniu, zaakceptowałam fakt, że nigdy nie wyzdrowieję, bo jak zdążyłam zauważyć, „katalog chorób” się nie kończy. 
Codziennie modlę się w wielu intencjach, także tych z Pogotowia modlitewnego. Staram się także ofiarować cierpienie Bogu, by ono się nie zmarnowało; to daje mi siłę i nadzieję.

Drogie Siostry i Drodzy Bracia!

Trwajmy na wzajemnej modlitwie obejmując nią wszystkich członków Apostolstwa Chorych, wszystkich chorych, cierpiących fizycznie i duchowo. Pamiętajmy szczególnie o tych cierpiących, którzy się buntują i nie odnaleźli jeszcze sensu cierpienia. Pamiętajmy o codziennej modlitwie i ofiarowaniu Bogu swego trudu i cierpienia w tej intencji, by ludzie cierpienia nie marnowali lecz twórczo je przeżywali – zgodnie z Bożym planem zbawienia.

W naszych modlitwach pamiętajmy o całym Apostolstwie Chorych, duszpasterzach posługujących w Apostolstwie Chorych.

A więc Kochani! – trwajmy na wzajemnej modlitwie, a nasza duchowa Rodzina będzie się umacniać, wzrastać w wierze i miłości oraz promieniować na tych, którzy naszej pomocy potrzebują.

Bardzo serdecznie dziękuję  za comiesięczny numer „Apostolstwa Chorych”, który formuje, informuje, umacnia, rozświetla naszą codzienność oraz ukazuje drogi odnalezienia sensu cierpienia.

Myślę, że wszyscy czytelnicy doceniają artykuły zamieszczane przez Państwa, bo niosą pocieszenie i pomagają w rozumieniu trudnego czasu choroby czy niepełnosprawności.

Pozdrawiam całą Redakcję oraz Chorych..

Szczęść Boże.

Autorzy tekstów, Najnowsze