Dla Boga nie ma nic niemożliwego
Uczmy się od Maryi ukierunkowania w stronę natchnień pochodzących od Pana, czuwania w otwartości na Jego Słowo.
2017-08-22
I Rok czytań
Łk 1,26-38
Izrael oczekiwał przyjścia Mesjasza. Oczekiwała także Maryja. Gdy przyszedł do niej anioł, była do Bożej dyspozycji, pozwoliła prowadzić się Słowu Boga. A gdyby do nas dzisiaj przyszedł anioł? Czy jego słowa zostałyby przez nas ochoczo przyjęte, czy raczej czulibyśmy, że ktoś chce nam pokrzyżować plany, zmienić sposób, w jaki zaplanowaliśmy nasze życie? Czy nasze życie, nasze myśli i pragnienia są ukierunkowane ku Bogu? Czy może zbyt skupiamy naszą uwagę i siły na tym, co przemija? Uczmy się od Maryi ukierunkowania w stronę natchnień pochodzących od Pana, czuwania w otwartości na Jego Słowo.
Porównywanie siebie do innych jest pokusą, która do niczego dobrego nie prowadzi. Gdy Maryja usłyszała pozdrowienie anielskie, nie czuła się lepsza od innych lecz zmieszała się. Uczmy się od Maryi pokory.
Elżbieta w swej starości poczęła ostatniego i największego proroka Starego Testamentu. Młoda Maryja 6 miesięcy później poczęła Jezusa, który ustanowił Nowe Przymierze. Jan Chrzciciel jako pierwszy, już w łonie swej matki uwielbił Bożego Baranka, który gładzi grzechy świata. Maryja, choć nosiła pod sercem Zbawiciela, udała się do swej krewnej, by jej usługiwać. Uczmy się od Maryi postawy służby.
Niepojęta jest tajemnica wcielenia. Oto cała Trójca Przenajświętsza: Duch Święty, moc Najwyższego, Syn Boży. Oto moment przełomowy w dziejach świata, wypełnia się wielka obietnica. Światłość rozświetliła mroki człowieka. Czasem w naszym zabieganiu zdarza się nam zapomnieć, że to On panuje na wieki, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Uczmy się od Maryi zaufania Bogu. A odpowiedzią na Jego wielkie obietnice niech będzie nasza dyspozycyjność i pokorna modlitwa.
