Najpierw wymagać od siebie

„uczynków ich nie naśladujcie...”

2018-02-27

II tydzień Wielkiego Postu
Mt 23, 1-12

„Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą”.

Miałam szczęście od początku mojej drogi zawodowej pracować w bardzo dobrym zespole. Uczyłam się nie tylko diagnozowania i leczenia, ale także postępowania z podwładnymi. Ordynator dyżurował jak każdy. Obserwowałam jego pracę w izbie przyjęć, oddziale i przy stole operacyjnym. Był wymagający, to prawda, ale najpierw wymagał od siebie! Oddziałowa od czasu do czasu stawała do operacji, choć były młodsze i zdrowsze. Po co? Myślę, że chciała wiedzieć, czego może wymagać od innych.

Takich szefów, nauczycieli, mistrzów spotkałam wielu. Nie tylko „mówili”, ale „czynili” i "kładli innym na ramiona tylko takie ciężary, które sami sprawdzili, że są „do udźwignięcia”.

A ja? Czy pouczam innych o sprawach, których nie doświadczyłam? Czy wymagam od innych zaangażowania i wysiłku ponad siły? Jeśli tak, to znaczy, że – jak faryzeusze – „wywyższam się, lubię zaszczytne miejsca i pozdrowienia na rynku”…

Panie! Proszę o pokorę… Proszę, rozpal miłość w moim sercu, abym służyła…

Autorzy tekstów, Kopczyńska Barbara, Rozważanie

nd pn wt śr cz pt sb

25

26

27

28

29

1

2

3

4

5

6

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

1

2

3

4

5

6

Dzisiaj: 28.03.2024