Uszanować Świętość Boga w Świątyni
Uwielbiać Boga we własnym sercu i w sercu bliźniego
zdjęcie: Elżbieta Kortyczko
2018-03-04
III Niedziela Wielkiego Postu, Rok B
J 2, 13-25
Miłosierny Bóg wciąż na nowo wyprowadza mnie i ciebie z niewoli grzechu, z sideł zastawianych przez diabła – poprzez sakramentalną spowiedź św. i udziela swojej mocy w Komunii św. Wolność człowieka jest tylko w Bogu; odejście od Boga – to wchodzenie w niewolę własnych słabości i pożądliwości.
Najlepszy Ojciec mówi mi – ukochanemu dziecku – co jest dla mnie dobre, a czym mogę się sparzyć, co może mi przynieść szkodę. Kochający Bóg stawia drogowskazy na mojej drodze życia, abym nie błądziła w ciemności grzechu, ale chodziła w świetle, w radości. Boże przykazania są przymierzem Boga z człowiekiem, a Pan Bóg jest niezmienny, On jest zawsze wierny swojemu przymierzu. Mądrość Boga jest jedyna; to, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.
Mam uszanować Świętość Boga w Jego Domu – w Świątyni budowli i w Świątyni mojego ciała, w której mieszka Boży Duch.
Czy Świątynia mojego ciała przypomina plac targowy, czy jest świętym miejscem modlitwy; czy moje oczy są zwrócone ku Panu?
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc Ducha.
