To fascynujące móc poczuć i być świadkiem, jak powstaje i rośnie pod sercem nowe życie, nowe istnienie, nie jakiś płód, czy embrion. Człowiek. To okres pełen niepokoju, ale też radości i budzących się uczuć, zupełnie nieznanych dotychczas.
Na początku widać tylko zniekształconą główkę, nienaturalnie wypukłe oczy i czarne włosy związane w kucyk. Z kokardką. Dziewczyny z pierwszych ławek z dyskretnym zainteresowaniem obserwują przedziwną parę.
Rozpoczynamy nowy rok. Powierzam Matce Najświętszej, Bożej Rodzicielce, wszystkie osoby chore, niepełnosprawne, starsze wiekiem, członków Apostolstwa Chorych, naszych czytelników, a także pracowników Sekretariatu Apostolstwa oraz siebie.
O idei Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II to wspólnota osób, które nie chcą marnować swojego cierpienia.
Osoby chore, cierpiące i najsłabsze, ze względu na swój stan najczęściej pozostające w izolacji, przebywające w szpitalach, domach opieki czy więzieniach, są powołane do misji wstawiania się za światem.