Świętość i powszechność
Tajemnica Uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej niesie ze sobą wiele prawd wiary. Jedną z nich jest powszechne powołanie do świętości.
2018-08-14
Uroczystość Wniebowzięcia NMP
Łk 1, 39-56
Maryja została wzięta do nieba z duszą i ciałem. To niezwykle trudny dogmat, chyba ostatecznie niemożliwy do pełnego zrozumienia za pomocą ludzkiego umysłu. Ta tajemnica wiary ma jednak ogromne znaczenie dla zwyczajnych ludzi. Ta, która chodziła po tym świecie, była jedną spośród nas, nagle dostąpiła wielkiego zaszczytu – zasiadła na niebieskim tronie chwały. Bóg w ten sposób przypomniał ludzkości o jej pierwotnym powołaniu – powrocie do świętości, bo przecież w takim stanie żył człowiek przed wyborem grzechu. Przypominają nam też o tym cechy Kościoła, który jest powszechny, a więc dostępny dla każdego człowieka oraz święty, czyli poświęcony Bogu.
Świętość nie musi być odległa od naszego istnienia. Czytając życiorysy świętych i błogosławionych, podziwiamy ich wspaniałe, pełne oddania Bogu życie. Często jawią się nam oni jako herosi duchowego życia, którego poziom ciężko osiągnąć tak na co dzień. Jednak zarówno Maryja wydarzeniami ze swojego życia, jak i Jezus poprzez słowa z dzisiejszej Ewangelii, podkreślają, że świętość jest dla każdego. Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je (Łk 11, 28). To wezwanie dla każdego z nas, aby powalczyć o swoją świętość, a ona niekoniecznie musi być realizowana przez idealne życie moralne. Jest raczej pełnym oddaniem się Bogu i owocną refleksją nad popełnianymi błędami. Pokazują to również obrzędy, z których korzystamy w Kościele. Kiedy poświęca się coś Bogu, np. jakiś przedmiot kultu religijnego, w łacińskim oryginale formuły błogosławieństwa występuje słowo dedicatio, które bardzo ładnie wyjaśnia, czym tak naprawdę jest to poświęcenie – oddaniem Bogu, dedykowaniem Mu danej rzeczy. Podobnie jest z człowiekiem, którego świętość również realizuje się przed niewolę miłości względem Stwórcy.
Wcześniejsze rozważania można znaleźć TUTAJ.
