Nie prywatna misja, lecz Boża

Wczoraj odbyła się 56. Ogólnopolska Pielgrzymka osób chorych i niepełnosprawnych na Jasną Górę. Wiele mówiono o powołaniu chorych do apostolstwa. Apostolstwo chorych (przyjęcie cierpienia w zjednoczeniu z Chrystusem i ofiarowanie go za Kościół święty) rodzi się często dzięki duszpasterstwu chorych nazywanemu nieraz opieką duchową. Duszpasterstwo chorych to troska o duszę chorego. Realizuje się ona dzięki towarzyszeniu choremu, przez udzielanie sakramentów świętych, przez wspólną modlitwę.

 

Kilka miesięcy temu w kilkunastu diecezjach w Polsce księża biskupi mianowali diecezjalnych duszpasterzy Apostolstwa Chorych. Księża biskupi powierzyli tym kapłanom duszpasterstwo chorych w diecezjach. Wielu z nich było wczoraj na Jasnej Górze. Akt prawny, który dokonał się w diecezjach, w związku z mianowaniem duszpasterzy Apostolstwa Chorych, wczoraj został dopełniony duchowo – przez powierzenie NMP Królowej Polski tychże kapłanów. To konkretni księża (z imienia i nazwiska) reprezentujący chorych w diecezjach.

 

Podobnie jak dwa tysiące lat temu, tak w obecnym czasie Pan Jezus powołuje kapłanów. Od czasu powołania to nie „prywatna” misja danego człowieka, ale droga pochodząca od Boga i chroniona przez Maryję.

 

Naszym – kapłańskim – zadaniem jest uobecnianie działalności Pana Jezusa. Od czasów, gdy On żył w Galilei, zmieniły się okoliczności życia. Jednak główne przesłanie Ewangelii pozostało to same. Jutro je usłyszymy, jako kontynuację dzisiejszego wezwania: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”. Prosto i dobitnie Jezus sformułował naszą – duszpasterzy Apostolstwa Chorych –  misję. Pełny radykalizm ewangeliczny.

 

Idźmy więc w imieniu Jezusa do chorych.