Czas Zacheuszów

Rozważanie do fragmentu Ewangelii Łk 19, 1-10
XXXIII tydzień zwykły

Oczywiście całe Pismo święte jest bardzo wartościowe w odkrywaniu prawdy o Bogu, ale niektóre jego fragmenty wydają się być w pewnych okolicznościach czasu szczególnie wartościowe. Jednym z takich miejsc w Nowym Testamencie jest historia Zacheusza, która może być opisem Kościoła w naszej Ojczyźnie już w niedalekiej przyszłości. Przyzwyczailiśmy się, że do Kościoła chodzą wszyscy, a jak ktoś nie praktykuje tego, to jest jakby wykluczony, bo przecież jeszcze 30-40 lat temu Kościół był ostoją walki o wolność. Dzisiaj sytuacja wygląda zupełnie inaczej: w publicznych debatach Kościół często jest widziany jako instytucja zacofana, mieszająca się w politykę i hamująca ludzi przed wyborem wolności, dlatego coraz więcej osób rezygnuje z wiary i jej praktyki.

Prawdopodobnie przez ostatnie dekady żyliśmy w ułudzie, pewnego rodzaju bańce mydlanej, która przysłoniła nam prawdziwy obraz wiary Polaków. Nigdy nie byliśmy bardziej wierzący niż choćby nasi sąsiedzi, a jedyna różnica była taka, że komunizm w naszym kraju nie był tak drastyczny wobec Kościoła jak choćby w Czechach czy na Węgrzech. Tam można było realnie zginąć za publiczne manifestowanie wiary, a księża byli święceni po kryjomu w tajnych mieszkaniach. U nas aż tak źle nie było, więc wszyscy – niezależnie od wiary i poglądów – chcieli być blisko z Kościołem, który ich chronił i był ostoją spokoju. Tymczasem Zacheusz uosabia tych, którzy sami z siebie poszukują Jezusa – małych (jego niski wzrost jest także symbolicznym obrazem wykluczenia), wrogów narodu (przywódca celników był postrzegany jako ktoś, kto żeruje na swoich rodakach dla dobra rzymskiego okupanta), znienawidzonych przez innych, wobec których szemra się. Taka jest przyszłość Kościoła, będą w nim ci, którzy naprawdę szukają Jezusa, nie ci, którzy cieszą się dobrą opinią innych.

Autorzy tekstów, Ks. Wąchol Grzegorz, Rozważanie, Komentarz do ewangelii