Sumienie
Co to jest sumienie skrupulanckie? Czy istnieją inne rodzaje sumienia?
Sumienie jest – jak naucza Sobór Watykański II – „najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa on z Bogiem sam na sam, słuchając Jego głosu”. Sumienie, choć pochodzi od Boga, może jednak z różnych przyczyn ulec deformacji i wypaczeniu.
O wypaczonym sumieniu mówimy zawsze wtedy, gdy nie spełnia ono swojego podstawowego zadania, czyli nie pomaga człowiekowi rozpoznać i odróżnić dobra od zła. Można wyróżnić kilka rodzajów źle uformowanego sumienia: sumienie szerokie, sumienie faryzejskie, sumienie skrupulanckie, sumienie wątpliwe i sumienie powikłane.
Sumienie skrupulanckie jest sumieniem, które widzi grzech nawet tam, gdzie obiektywnie go nie ma. Oznacza to, że człowiek z takim sumieniem żyje w ciągłym lęku przed grzechem i wykazuje się wobec niego nadmierną wrażliwością. W praktyce oznacza to również, że drobne przewinienia uznaje za wielkie zło i wciąż drobiazgowo wraca do grzechów z przeszłości, nawet tych wyznanych i odpuszczonych podczas Spowiedzi Świętej.
Człowiek z niewłaściwie uformowanym sumieniem potrzebuje powrotu do pełni prawdy, czyli do Prawa Bożego. Aby jednak było to możliwe, konieczna jest pomoc doświadczonego spowiednika lub kierownika duchowego, który dzięki mądrym radom i wskazówkom poprowadzi do ponownego spotkania Boga – Prawdy.
W codziennym kształtowaniu sumienia potrzebne jest regularne korzystanie z Sakramentu Pokuty i Pojednania oraz zachowanie czujności, by nie ulegać subtelnym ale bardzo niebezpiecznym podszeptom złego ducha.
