XXI Światowy Dzień Chorego

Bliskość Kościoła wobec chorych i cierpiących

Na XXI Światowy Dzień Chorego, który będzie obchodzony 11 lutego, w dzień wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, w diecezjach na całym świecie, a w tym roku w sposób szczególnie uroczysty w sanktuarium maryjnym w Altötting w Bawarii, Ojciec Święty wydał Orędzie, które towarzyszy i objaśnia jego sens i treść „Idź, i ty czyń podobnie!” (Łk. 10, 37)
W Orędziu tym Papież, oprócz okazania swojej serdecznej bliskości i całego Kościoła, wobec osób chorych i cierpiących, ich rodzin oraz osób, które w jakikolwiek sposób opiekują się nimi, podaje cenne wskazówki, aby lepiej zrozumieć, celebrować i przeżywać Światowy Dzień Chorego.

1. Znaczenie

Benedykt XVI przypomina, że dzień ten powinien być dla chorych i dla ich rodzin, dla pracowników służby zdrowia, wszystkich chrześcijan i ludzi dobrej woli, szczególnym momentem refleksji, wzmożonej uwagi wobec nieodłącznych problemów związanych z życiem, zdrowiem i cierpieniem. Ojciec Święty podkreśla jak bardzo ten dzień powinien być „owocnym czasem modlitwy, współuczestnictwa i ofiary z cierpienia dla dobra Kościoła oraz skierowanym do wszystkich wezwaniem, aby rozpoznali w chorym bracie święte Oblicze Chrystusa, który przez cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie dokonał dzieła zbawienia ludzkości” (Jan Paweł II, List ustanawiający Światowy Dzień Chorego, 13 maja 1992 r., 3).

2. Postać Miłosiernego Samarytanina

Podkreśliając sens i treść uroczystości w sanktuarium w Altötting 11 lutego, Ojciec Święty zaprasza do głębszej refleksji nad emblematyczną postacią Miłosiernego Samarytanina, którą przedstawia św. Łukasz Ewangelista.

Chodzi o fragment z Ewangelii, o przypowieść paradygmatyczną i ciągle aktualną w działaniu Kościoła, a szczególnie w działaniu Kościoła w zakresie opieki zdrowotnej, choroby i cierpienia.
Papież, w swoim Orędziu – po krótkim przypomnieniu przypowieści, w której Jezus przez swoje gesty i słowa przejawia głęboką miłość Boga do każdego człowieka, szczególnie chorego i cierpiącego – kładzie szczególny akcent na ostatnie zdanie, kiedy Chrystus doprowadził już swojego rozmówcę do momentu rozpoznania, kto działał jako bliźni wobec człowieka rannego i porzuconego na ulicy i kończy stanowczym poleceniem: „Idź, i ty czyń podobnie”.

Jak podkreśla Benedykt XVI, tymi słowami Pan Jezus wskazuje również dzisiaj, jaka powinna być postawa i zachowanie każdego Jego ucznia wobec bliźniego, a szczególnie potrzebującego pomocy. Dlatego więc patrząc na działanie Chrystusa możemy pojąć nieskończoną miłość Boga, uczestniczyć w tej miłości i demonstrować ją poprzez zwrócenie naszej uwagi szczególnie na wszystkich ludzi zranionych na ciele i duszy. Ta nasza zdolność do miłości nie pochodzi od nas samych, ale przede wszystkim z naszego ciągłego bycia w relacji z Chrystusem przez życie pełne wiary ożywionej modlitwą i świadectwem.

Wynika to z wezwania i obowiązku każdego chrześcijanina być „Miłosiernym Samarytaninem, którym – jak zaznaczone jest w Liście Apostolskim Salvifici Doloris – jest każdy człowiek wrażliwy na cudze cierpienie, człowiek, który „wzrusza się nieszczęściem bliźniego” (por. nr 28), każdy człowiek, który szuka i chce być „rękoma Bożymi”.

3. Postać Samarytanina odnosi się do samego Jezusa Chrystusa

Tak twierdzą ojcowie Kościoła. Miłosierny Samarytanin to sam Jezus Chrystus: to przez Niego Bóg Ojciec pochyla się z bezinteresowną miłością nad ludzkością zagubioną i zranioną, aby wybawić ją od grzechu. Jezus jest Synem Bożym, Tym, który uobecnia wierną miłość Ojca. Jezus jest także Tym, który „ogołaca się” ze swojej „boskiej szaty”, który zniża się ze swojej boskiej „kondycji”, by przyjąć postać ludzką (por. Flp 2, 6-8) i przybliżyć się do cierpiącego człowieka oraz zwyciężyć śmierć ofiarowując swoje życie na Krzyżu i Zmartwychwstając.

4. Rok Wiary, sprzyjająca okazja by wzrastać w naśladowaniu Miłosiernego Samarytanina

Ojciec Święty w ostatniej części Orędzia, wskazuje Rok Wiary, jako czas sprzyjający odkrywaniu na nowo postawy Miłosiernego Samarytanina i naśladowaniu jej: umieć „patrzeć ze współczuciem” i miłością na tego kto potrzebuje opieki i pomocy; umieć pochylać się i brać na siebie ciężar drugiego. Jednym słowem, Rok Wiary jest „sprzyjającą okazją” by wzrastać w wierze, która wyraża się i dojrzewa w diakonii miłości.

W tym wzrastaniu może nam pomóc wnikliwa analiza życia i działania licznych świadków wiary, którzy ofiarowali siebie z miłością chorym i cierpiącym.
Papież wskazuje tylko niektórych, najbliższych naszym czasom: Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, Czcigodny Luigi Novarese, Raoul Follerau, błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty, Św. Anna Schäffer z Mindelstette.

Błogosławiony Jan Paweł II w Liście Apostolskim Salvifici doloris w ten sposób opisał postać Miłosiernego Samarytanina: „Chrystus nauczył człowieka równocześnie świadczyć dobro cierpieniem — oraz świadczyć dobro cierpiącemu. W tym podwójnym aspekcie odsłonił sens cierpienia do samego końca”. Ojciec Święty Benedykt XVI, wskazując w swym Orędziu pięć nazwisk Miłosiernych Samarytan żyjących w najbliższych dla nas czasach, bierze pod uwagę obydwa aspekty: Święta Teresa od Dzieciątka Jezus i Święta Anna Schäffer, świadczą dobro własnym cierpieniem, pozostałych trzech przede wszystkim świadczy dobro cierpiącemu.

Na końcu przywołuje postać najważniejszego świadka wiary i miłości: Najświętszą Maryję Pannę, która podąża za cierpiącym Synem aż do najwyższej ofiary na Krzyżu i aż do Zmartwychwstania.

5. Zakończenie

Postawą Maryii, Jej niezachwianą ufnością w Bożą moc silniejszą od grzechu i śmierci, Papież zamyka Orędzie kierując wyrazy wdzięczności i słowa zachęty do wszystkich zaangażowanych w opiekę nad chorymi, zawierzając ten XXI Światowy Dzień Chorego wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny Łaskawej, czczonej w Altötting, prosząc, aby zawsze towarzyszyła cierpiącej ludzkości w poszukiwaniu ulgi i niezłomnej nadziei, aby pomagała wszystkim osobom angażującym się w apostolat miłosierdzia stawać się Miłosiernymi Samarytanami dla swych braci i sióstr doświadczonych przez chorobę i cierpienie.

Dzień Chorego, Wydarzenia