Prosta Ewangelia
<<W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie>>.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2013-07-17
Słowa z dzisiejszej Ewangelii zwracają naszą uwagę na potrzebę prostoty wiary. Jezus przypomina nam, że dostępu do największych jej tajemnic nie mają, wbrew pozorom, mądrzy i uczeni. Chrystus wskazuje na prostaczków, jako na tych, którzy najlepiej rozumieją <<te rzeczy>>. Tylko na pierwszy rzut oka może się to wydawać dziwne. Po głębszym zastanowieniu dochodzimy do wniosku, że wszystko to, co w wierze najważniejsze, jest proste i nieskomplikowane. To właśnie w tej prostocie tkwi wielkość.
Słowa Ewangelii nawołują nas również do pokory. Któż z nas chciałby siebie samego nazwać prostaczkiem? Czy to nam nie uwłacza? Czy nie wolimy uważać siebie za wykształconych, inteligentnych, posiadających szeroką wiedzę w wielu dziedzinach? Ileż to razy stawiamy siebie ponad innymi, ponad tymi, którym może i brakuje wykształcenia i obycia, ale którzy na pewno więcej od nas mają zaufania i nadziei. Wiara jest czymś, co czyni nas wszystkich równych. Pan Bóg nie dzieli ludzi na lepszych i gorszych, na bardziej i mniej wykształconych. Wszystkim nam może dać dostęp do swoich tajemnic. Musimy tylko chcieć i otworzyć nasze serca.
Jedynie stając się pokornym prostaczkiem mamy szansę na to, aby dostąpić tajemnic wiary i prawdziwie otworzyć się na Boga. Wiara wymaga od nas abyśmy porzucili swoją wiedzę, uprzedzenia, przyzwyczajenia i zaufali Chrystusowi, który Sam najlepiej wie jak nas poprowadzić. Nie musimy się obawiać, że podążając za Panem zgubimy się lub ucierpimy w czasie wędrówki. On jest najlepszym i jedynym przewodnikiem. Zaufanie Bogu i wiara da nam nieproporcjonalnie więcej niż jakiekolwiek mądre traktaty naukowe. Musimy tylko wyzbyć się swojej pychy i podążać w kierunku jedynej Prawdy. Tej, która da nam zbawienie duszy.
Pan Bóg nieprzypadkowo wybrał właśnie prostaczków jako tych, którym objawił Swoje tajemnice. Aby prawdziwie wierzyć trzeba bowiem ogołocić się ze swoich ziemskich przymiotów, zaprzeć się samego siebie i podążać za najjaśniejszym Światłem, które wszystko nam objawi.
