Światowy Dzień Osób Jąkających się

Jąkanie się, mimo że dotyczy dosyć dużej grupy społeczeństwa, jest nadal niestety jedną z bardziej pomijanych i nierozumianych przypadłości. Ludzie mający pierwszy kontakt z jąkającym się często nie wiedzą jak się zachować, jak zwracać się i jak rozmawiać z taką osobą. Czują dystans, a nierzadko sami go tworzą, nie mając pojęcia, że robią krzywdę komuś, kto i tak sam musi walczyć z własnymi kompleksami. Takie podejście jest błędne i wynika z naszej niewiedzy. Może być także szkodliwe, na przykład, gdy w podobny sposób będziemy traktować dzieci, które dopiero zaczynają się jąkać. Od samego początku damy im wtedy do zrozumienia, że różnią się od nas i mają jakiś problem. To może znacznie pogłębić ich dolegliwość i zadać rany, których trudno będzie im się później pozbyć.

Jąkanie może mieć wiele przyczyn. Jedną z nich jest czynnik psychologiczny. Niektóre badania mówią, że ta dolegliwość może mieć korzenie w nerwicy czy zaburzeniach emocjonalnych. Wtedy niezrozumienie ze strony środowiska jest dodatkowym czynnikiem potęgującym objawy. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wielki wpływ na osobę, która się jąka może mieć nasze niewłaściwe zachowanie wobec niej.

Często jest tak, że u małych dzieci w wieku przedszkolnym, u których mowa jeszcze się kształtuje, pojawia się tak zwana rozwojowa niepłynność mówienia. Jest ona zjawiskiem normalnym dla niektórych dzieci i nie świadczy jeszcze o tym, że dziecko w przyszłości będzie się jąkać. Tym bardziej ważne jest, aby w tym przełomowym dla dziecka okresie było one otoczone miłością i zrozumieniem, a nie było ganione i upominane za każde zająknięcie się. Oczywiście, jeżeli ta niepłynność pojawia się dość często lub po prostu rodzice są zaniepokojeni, powinni jak najszybciej udać się do logopedy. On zaleci odpowiednią terapię stymulującą rozwój mowy malucha często poprzez zabawę.

A jaki wpływ możemy mieć na osoby dorosłe, które z problemem jąkania często borykają się przez wiele lat? Nierzadko same te osoby mają wiele kompleksów związanych ze swoją mową. Jest to spowodowane utrudnioną komunikacją i strachem przed nawiązaniem kontaktu z innymi ludźmi. Kiedy dołożymy do tego nasze niezrozumienie, nierzadko uśmiechanie się pod nosem w reakcji na niespotykany dla nas sposób mówienia, możemy spotęgować urazy, których nabawił się jąkający.

Oczywiście nie zawsze nasze reakcje wynikają ze złej woli. Często są spowodowane brakiem jakiejkolwiek wiedzy na temat jąkających się. Dzisiejszy Światowy Dzień Osób Jąkających się ma na celu zwrócenie uwagi na to, że ludzie z takim problemem żyją wśród nas. Ma sprawić, żebyśmy choć trochę przestali się bać jąkania, a zaczęli o nim rozmawiać. Bo sposobów na pozbycie się problemu jest wiele. Niemal każda osoba, która się jąka, może zacząć mówić płynnie. Musi jednak pokonać barierę psychologiczną, otworzyć się na możliwości rozwiązania problemu, a przede wszystkim rozpocząć terapię. Jest wielu logopedów, którzy specjalizują się w leczeniu jąkania. Terapie i ćwiczenia przez nich proponowane przynoszą zdumiewające rezultaty. Najważniejsza jest jednak motywacja samej osoby pokonującej jąkanie się. Wytrwałe, systematyczne ćwiczenia w połączeniu z samozaparciem i wiarą w pokonanie problemu potrafią zdziałać cuda.

Dzisiejszy dzień zachęca, żeby popatrzeć na jąkających się inaczej niż zwykle. Warto uświadomić sobie fakt, że problem ten dotyczy wielu osób, a także to, że swoim zachowaniem możemy albo zachęcić borykających się z jąkaniem do pokonania swojej dolegliwości, albo pogłębić ich kompleksy i głęboko zranić.

Autorzy tekstów, redakcja, Teksty polecane