Najsłabsi służą Kościołowi
Osoby chore, cierpiące i najsłabsze, ze względu na swój stan najczęściej pozostające w izolacji, przebywające w szpitalach, domach opieki czy więzieniach, są powołane do misji wstawiania się za światem.
zdjęcie: Archiwum Niewidzialnego Klasztoru
2013-12-30
Spójrzmy na obraz namalowany na podstawie opisu Martiala Codou, zamieszczony obok. W centrum obrazu, z nogami opartymi na kuli ziemskiej, na tronie, siedzi Maryja – Niepokalana Królowa Wszechświata. Przed Nią widzimy dwie belki – pionową i poziomą – tworzące krzyż, znak zbawienia. Nad głową Maryi znajduje się gołębica – symbol Ducha Świętego, serce oznaczające miłość Trójcy Świętej oraz tablice z dziesięciorgiem przykazań. Na kolanach Maryi spoczywa Bazylika św. Piotra.
Siła najsłabszych
Krzyż jest otoczony okręgiem (który symbolizuje też Eucharystię – jako ogromna hostia), na którym widoczne są u góry dusze małych dzieci w postaci aniołków oraz orszak dusz czyśćcowych w białych albach, na dole zaś symbole Eucharystii w kapłańskich rękach: hostia – Ciało Chrystusa i kielich z Krwią Pańską. Pozioma belka podtrzymywana jest z obu stron przez dwa filary, dzięki czemu zachowuje równowagę. Z lewej strony wspierają belkę dzieci poczęte, ale nienarodzone (te, które zmarły z powodu poronienia samoistnego, i te, które decyzją swoich rodziców i rękoma lekarzy zostały pozbawione życia przez dokonanie aborcji) oraz zmarłe we wczesnym wieku. Widoczny jest też klucz oznaczający wielką moc wstawiennictwa małych męczenników. Z prawej strony belkę podtrzymują osoby w podeszłym wieku, chore i niepełnosprawne, niejako zamknięte w swoim cierpieniu (a często w swoich domach) jak w „klasztorze”, oraz więźniowie. Zarówno lewa, jak i prawa strona spoczywają na wspierających je dłoniach Maryi. Warto zwrócić uwagę na wielkość postaci tworzących owe dwa filary – są większe niż pozostałe. W ten sposób to, co nasłabsze w oczach świata, przedstawione zostało tutaj jako jego podpora i ratunek.
Misja ratowania świata
Pozioma belka to symbol życia ziemskiego, które ludzie prowadzą w świecie – zazwyczaj bez świadomości tego, że cała „konstrukcja rzeczywistości” podtrzymywana jest przez Maryję, sakramenty Kościoła oraz opisane filary. Na belce widzimy różne osoby zaangażowane w codzienne życie – rodzinę, parę zakochanych, człowieka odpoczywającego na ławce, dziewczynę na rowerze, lekarza i pielęgniarkę, również kapłana chrzczącego dziecko, a także papieża. Końce poziomej belki łączy tęcza – biblijny symbol przymierza między Bogiem a ludźmi. Litery alfa i omega na przeciwległych końcach tej belki symbolizują Chrystusa, który dopełnił przymierze w tajemnicy wiecznej miłości.
Diakon Martial Codou w ten sposób podsumowuje to, co zrozumiał podczas swojej modlitwy z 8 kwietnia 2005 roku: To ludzie najsłabsi, cierpiący, w podeszłym wieku czy też więźniowie posiadają szczególną godność, będącą owocem ich cierpienia, które nadaje ich życiu głęboki i niepowtarzalny sens. Osoby takie ze względu na swój stan najczęściej pozostające w izolacji, przebywające w szpitalach, domach opieki czy więzieniach są powołane do misji wstawiania się za światem. Stanowią one w ten sposób „niewidzialny klasztor”, wielkie zgromadzenie modlitewne osób co prawda nie mieszkających razem, ale zjednoczonych wspólną misją zbawienia.
Zobacz całą zawartość numeru ►
