Jeszcze o Niewidzialnym Klasztorze Jana Pawła II
Osoby chore, które cierpią w czterech ścianach swoich mieszkań lub szpitali są tymi, przez których w niepojęty sposób Bóg udziela łask Kościołowi i światu.
zdjęcie: Canstockphoto.pl
2014-01-31
Styczniowy numer „Apostolstwa Chorych” – jak wiemy – został poświęcony idei Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II. Przypomnijmy, że jest to wspólnota, która jednoczy osoby cierpiące i chore, pragnące ofiarować swoje cierpienia za kapłanów, za misje, za rodziny oraz we wszystkich intencjach Kościoła. Duchowość Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II jest więc bardzo bliska duchowości Apostolstwa Chorych.
Wielu jest chorych, którzy – jak sami często powtarzają – nie chcą, by ich cierpienia poszły na marne. Pragną swoją modlitwą i ofiarowanym cierpieniem służyć drugiemu człowiekowi i całej wspólnocie Kościoła. Jest to największy i najcenniejszy dar, jaki mogą oni przekazać innym. Bez modlitwy i ofiary tych osób, wiele dzieł w Kościele skazanych byłoby na niepowodzenie. Możemy tylko przeczuwać sercem, jak wiele darów i łask wyprosili chorzy dla nas i całego Kościoła.
W ostatnim czasie w Sekretariacie Apostolstwa Chorych odebraliśmy sporo telefonów i listów z pytaniem, w jaki sposób można włączyć się we wspólnotę Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II. Jest o tym mowa w styczniowym numerze miesięcznika ale warto także w tym miejscu przypomnieć kilka podstawowych informacji.
Wspólnota Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II ma charakter duchowy i aby zostać jej członkiem wystarczy wzbudzona w sercu intencja. W numerze styczniowym „Apostolstwa Chorych” (na stronie 29) zamieszczona jest tzw. Modlitwa konsekracji, którą założyciel Niewidzialnego Klasztoru, diakon Martial Codou napisał podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Jest ona przeznaczona do odmawiania przez wszystkich, którzy pragną włączyć się duchowo w tę wspólnotę. Oto tekst modlitwy:
Panie Jezu, płonące serce miłości, współczucia i miłosierdzia, poświęcam Tobie wszystko, kim jestem, wszystko, co posiadam, całe moje życie w łączności z moimi braćmi i siostrami w duchu
Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II.
Ofiaruję Ci z miłością wszystkie moje cierpienia, obecne i przyszłe.
Daj mi kochać Ciebie zawsze coraz bardziej,
a jeśli mój język i ciało nie potrafią wyrazić tej miłości,
chcę, aby moje serce powtarzało Ci to tyle razy, ile tchnień we mnie.
Pomóż mi przyjmować każdą chwilę mego obecnego życia takim, jakie ono jest, z całkowitą akceptacją. Niech przez to „tak miłości” mój życie zjednoczy się z żywym źródłem Twego Serca nawadniającym wszystkie rodziny na ziemi.
Proszę Cię również o wsparcie Twą łaską tych wszystkich, którzy mają trudne zadanie przychodzenia mi z pomocą.
A Ty, Maryjo, nasza Matko, obecna w całej tej ziemskiej pielgrzymce, pomóż mi w ostatnim przejściu do Wieczności, bym przeżywał je w pokoju duszy. spraw, by moja dusza, przechodząc do wieczności, przeżywała pokój.
Bądź Bramą Niebios wszystkich rodzin, dla których ofiaruję moje życie. Amen.
Przystąpienie do Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II:
1. Odprawienie Nowenny przygotowującej („9 dni z Niewidzialnym Klasztorem Jana Pawła II”) – można ją zamówić w wydawnictwie www.floscarmeli.pl lub znaleźć na stronie www.niewidzialnyklasztor.pl.
2. Przyjęcie Komunii św.
3. Odmówienie modlitwy konsekracji, włączającej we wspólnotę Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II.
4. Przesłanie następujących danych: imię i nazwisko, adres, rok urodzenia w celu wpisania do księgi Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II.
Adres: Sekretariat Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II, Sanktuarium św. Józefa Ojców Karmelitów Bosych, ul. Działowa 25, 61-747 Poznań.
Włączenie się do wspólnoty Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II ma zatem charakter duchowy i nie jest związane z żadnym zewnętrznym obrzędem liturgicznym. Modlitwę konsekracji należy odmówić prywatnie ze wzbudzeniem w sercu pragnienia ofiary cierpienia za Kościół.
Istnieją w Polsce parafie, w których osoby chore włączone duchowo w Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II mają również możliwość regularnego spotykania się na modlitwie i formacji. Takie potrzeby należy oczywiście zgłaszać duszpasterzom w parafiach i uzgadniać z nimi szczegóły ewentualnych spotkań i formacji. Poniżej zamieszczamy fragment relacji p. Piotra Bręczewskiego, który dzieli się doświadczeniami związanymi z funkcjonowaniem wspólnoty Niewidzialnego Klasztoru w parafii św. Józefa w Poznaniu:
Misję tworzenia Niewidzialnego Klasztoru w Polsce diakon Martial Codou wraz z opiekunem Niewidzialnego Klasztoru we Francji, ks. Piotrem Ilwickim, powierzyli ojcom karmelitom w Poznaniu w 2010 roku. Opiekunem wspólnoty jest o. Wojciech Ciak OCD.
Wspólnota nasza jest w fazie organizacji. Przygotowaliśmy Regułę Niewidzialnego Klasztoru, która określa zadania dla poszczególnych grup członków wspólnoty. Wolę przystąpienia do wspólnoty wyraziło dotąd ok. 150 osób. Obecnie czekamy na błogosławieństwo pasterza diecezji, abp. Stanisława Gądeckiego.
Co miesiąc modlimy się w intencjach braci i sióstr Niewidzialnego Klasztoru i wszystkich cierpiących podczas Mszy Świętej o pokój serca i za nieuleczalnie chorych za wstawiennictwem świętych Karmelu. Ponieważ tradycja odprawiania comiesięcznych Mszy Świętych o pokój serca i za nieuleczalnie chorych za szczególnym wstawiennictwem św. Rafała Kalinowskiego u ojców karmelitów w Sanktuarium św. Józefa w Poznaniu jest dłuższa niż istnienie wspólnoty Niewidzialnego Klasztoru, dlatego obok bł. Jana Pawła II patronem pozostał św. Rafał.
Także w podpoznańskiej parafii w Suchym Lesie są odprawiane comiesięczne Msze Święte w duchu Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II za chorych i o pokój serca, zakończone Litanią do Jana Pawła II i cichą adoracją Najświętszego Sakramentu.
Najistotniejszą wartością przynależności do Niewidzialnego Klasztoru jest postawa ofiarowania w intencjach Kościoła własnych cierpień i postawa zawierzenia się Panu Bogu. Nie jest to łatwe, dlatego podstawą życia wspólnoty jest życie modlitewne, bez którego – jak uważa założyciel – wstępujący do niej człowiek nie jest w stanie podołać pojawiającym się trudom.
Warto pamiętać, że Wspólnota Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II jest jedną z form zrzeszania osób chorych, które pragną służyć Kościołowi swoim cierpieniem. Modlitwa i ofiara cierpienia składana w intencji Kościoła i świata stanowi podstawę duchowej przynależności do tej wspólnoty.
