Pracownicy Służby Zdrowia na Jasnej Górze

Przez trzy dni Jasna Góra przeżywała kolejne „oblężenie”. Już w piątek 23 maja przybyli tu bowiem na swoje doroczne rekolekcje pracownicy Służby Zdrowia: lekarze, pielęgniarki i położne, farmaceuci, diagnostycy laboratoryjni i wiele innych osób służących na co dzień ludzkiemu zdrowiu i życiu. Mieli okazję wiele chwil spędzić na osobistej i wspólnotowej modlitwie, uczestnicząc w rozmaitych nabożeństwach i Mszach Świętych. Mogli także wysłuchać kilku konferencji, które wygłosił do nich prowadzący rekolekcje ks. Wojciech Bartoszek – duszpasterz Apostolstwa Chorych. Tematyka rekolekcji oparta została wokół osoby patronującego Służbie Zdrowia św. Łukasza – lekarza, teologa, historyka i pasterza.

Jedna z konferencji dotyczyła kontemplacji w działaniu. Rekolekcjonista nawiązał w niej do perykopy ewangelicznej o Marii i Marcie. W innej – o nawróceniu – przybliżył sylwetkę świętego Łukasza, dla którego nawrócenie związane było z wyborem Jezusa, a cała konferencja nawiązywała do perykopy o powołaniu św. Piotra. W jednej z homilii kaznodzieja przybliżył problematykę przebaczenia i przyjmowania przebaczenia. Kolejna zaś konferencja dotyczyła Krzyża, a dokładniej mówiąc drogi naśladowania Chrystusa poprzez przyjęcie krzyża. W następnym rekolekcyjnym rozważaniu, prowadzonym w oparciu o przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie stwierdzono, że naśladowanie Chrystusa prowadzi do świadectwa, zaś w ostatniej nauce rekolekcjonista, mówiąc o wspólnocie Apostolstwo Chorych, podjął problematykę świadectwa samych chorych.

Rekolekcje zakończył, a zarazem pielgrzymkę Służby Zdrowia rozpoczął Apel Jasnogórski. Droga Krzyżowa rozważana w oparciu o fragmenty z życia i posługę bł. Ks. Jerzego Popiełuszki – pełniącego niegdyś funkcję duszpasterza Służby Zdrowia poprzedziła sprawowaną o godz. 23.00 Msza Święta, którą celebrował ks. bp Ignacy Dec – pasterz diecezji świdnickiej.

W niedzielę, 25 maja w cza­sie Mszy Świętej na ja­sno­gór­skim Szczy­cie, złożone zostały ka­mien­ne ta­bli­ce z De­kla­ra­cją Wiary Le­ka­rzy, jak rów­nież zwój z pod­pi­sa­mi tych, którzy ją złożyli. Pod­pi­su­jący tę deklarację le­ka­rze i stu­den­ci me­dy­cy­ny zo­bo­wią­zali się do wier­no­ści Bogu i chrze­ści­jań­skie­mu su­mie­niu. De­kla­ra­cja ta jest wotum wdzięcz­no­ści pracowników Służby Zdrowia za nie­daw­ną ka­no­ni­za­cję Jana Pawła II. Pod deklaracją pod­pi­sa­ło się ponad trzy tysiące osób. „Jest to pokazywanie nam, byśmy się przy­zna­wa­li do tego, że mamy jakąś hie­rar­chię war­to­ści, że ta hie­rar­chia się nie zmie­nia nie­za­leż­nie od tego, jaki zawód wy­ko­nu­je­my... Le­karz, który służy w szpitalu, nie może być tym, który przy­kła­da ręki do za­bój­stwa – szó­ste: «nie za­bi­jaj». Far­ma­ceu­ta, który sprze­da­je leki, nie może ra­dzić, żeby ku­po­wać środki an­ty­kon­cep­cyj­ne. Chce­my się kie­ro­wać su­mie­niem, chce­my jasno i wy­raź­nie mówić – ja tego zro­bić nie mogę" – po­wie­dział  bp Ste­fan Reg­munt, prze­wod­ni­czą­cy Ze­spo­łu ds. Służ­by Zdro­wia przy Konferencji Epi­sko­pa­tu Pol­ski.

Do De­kla­ra­cji na­wią­zał także me­tro­po­li­ta wro­cław­ski abp Józef Kupny, który prze­wod­ni­czył Mszy Świetej i wy­gło­sił ho­mi­lię. Powiedział miedzy innymi: „Ona nie jest ni­czym innym, jak po­ka­za­niem tego, jacy je­ste­śmy, czym żyjemy i co jest dla nas ważne (...) Te słowa nie są de­kla­ra­cją prze­ciw­ko komuś, one nie są żad­nym pro­te­stem, bo nie­któ­rzy tak to pró­bu­ją ode­brać; nie są, bo chrześcijanie nie są prze­ciw­ko komuś, bo mo­dli­twa nie jest prze­ciw­ko komuś” – podkreślił.

Oto treść złożonej Deklaracji:

DEKLARACJA WIARY

Lekarzy katolickich i studentów medycyny w przedmiocie płciowości i płodności ludzkiej Nam – lekarzom – powierzono strzec życie ludzkie od jego początku…

1. WIERZĘ w jednego Boga, Pana Wszechświata, który stworzył mężczyznę i niewiastę na obraz
swój.

2. UZNAJĘ, iż ciało ludzkie i życie, będąc darem Boga, jest święte i nietykalne:
- ciało podlega prawom natury, ale naturę stworzył Stwórca,
- moment poczęcia człowieka i zejścia z tego świata zależy wyłącznie od decyzji Boga.
Jeżeli decyzję taką podejmuje człowiek, to gwałci nie tylko podstawowe przykazania Dekalogu, popełniając czyny takie jak aborcja, antykoncepcja, sztuczne zapłodnienie, eutanazja, ale poprzez zapłodnienie in vitro odrzuca samego Stwórcę.

3. PRZYJMUJĘ prawdę, iż płeć człowieka dana przez Boga jest zdeterminowana biologicznie i jest sposobem istnienia osoby ludzkiej. Jest nobilitacją, przywilejem, bo człowiek został wyposażony w narządy, dzięki którym ludzie przez rodzicielstwo stają się „współpracownikami Boga Samego w dziele stworzenia” – powołanie do rodzicielstwa jest planem Bożym i tylko wybrani przez Boga i związani z Nim świętym sakramentem małżeństwa mają prawo używać tych organów, które stanowią sacrum w ciele ludzkim.

4. STWIERDZAM, że podstawą godności i wolności lekarza katolika jest wyłącznie jego sumienie oświecone Duchem Świętym i nauką Kościoła i ma on prawo działania zgodnie ze swoim sumieniem i etyką lekarską, która uwzględnia prawo sprzeciwu wobec działań niezgodnych z sumieniem.

5. UZNAJĘ pierwszeństwo prawa Bożego nad prawem ludzkim – aktualną potrzebę przeciwstawiania się narzuconym antyhumanitarnym ideologiom współczesnej cywilizacji,
- potrzebę stałego pogłębiania nie tylko wiedzy zawodowej, ale także wiedzy o antropologii
chrześcijańskiej i teologii ciała.

6. UWAŻAM, że – nie narzucając nikomu swoich poglądów, przekonań – lekarze katoliccy mają prawo oczekiwać i wymagać szacunku dla swoich poglądów i wolności w wykonywaniu czynności zawodowych zgodnie ze swoim sumieniem.
„Wysokim uznaniem darzymy tych lekarzy i członków służby zdrowia, którzy w pełnieniu swojego zawodu ponad wszelką ludzką korzyść przenoszą to, czego wymaga od nich szczególny wzgląd na chrześcijańskie powołanie. Niech niezachwianie trwają w zamiarze popierania zawsze tych rozwiązań, które zgadzają się z wiarą i prawym rozumem oraz niech starają się dla tych rozwiązań zjednać uznanie i szacunek ze strony własnego środowiska. Niech ponadto uważają za swój zawodowy obowiązek zdobywanie w tej trudnej dziedzinie niezbędnej wiedzy, aby małżonkom zasięgającym opinii, mogli służyć należytymi radami i wskazywać właściwą drogę, czego słusznie i sprawiedliwie się od nich wymaga”. Paweł VI, Humanae vitae, 2.

Zarówno rekolekcje jak i pielgrzymka pracowników Służby Zdrowia z pewnością pozwoli „ludziom w białych fartuchach” na nowo, w świetle Dekalogu i Bożego Słowa, odczytać swoje powołanie.

(wykorzystano informacje KAI)

Dajmund Danuta, redakcja, Autorzy tekstów, KAI, Najnowsze