„Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”
Obecnie zbliżamy się do końca pierwszego etapu czteroletniego programu duszpasterskiego, który realizujemy pod hasłem: „Wierzę w Syna Bożego”. Od wielu miesięcy uczymy się jak przeżywać swoje powołanie Chrystusowego ucznia. Począwszy od tegorocznego Adwentu Kościół pragnie skłonić wszystkich swoich członków do nawrócenia i jeszcze głębszej wiary w Słowo Jezusa odkrywane na kartach Ewangelii. Będziemy starali się czynić to poprzez budowanie i pogłębianie osobistych relacji z Bogiem oraz odkrywanie tajemnicy grzechu.
2014-08-28
Każdego roku Kościół w Polsce pragnie pomóc duszpasterzom, katechetom, a także nam wszystkim w bardziej owocnym i radosnym spotkaniu z żywym i osobowym Bogiem. Temu celowi służą już od lat przygotowywane przez Komisję Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski tzw. programy duszpasterskie. Nie inaczej jest w roku, który przeżywamy obecnie. W tym celu 27 września w Poznańskim Forum Duszpasterskim zbierze się 600 delegatów z całej Polski, aby obradować na temat programu duszpasterskiego Kościoła w Polsce na nadchodzący rok liturgiczny, który rozpocznie się wraz z pierwszą niedzielą Adwentu. Forum będzie obradowało pod hasłem zapowiadającym ten rok: „Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Warto w tym miejscu przypomnieć, że program nadchodzącego roku liturgicznego jest jedną z części większego, czteroletniego programu, którego celem jest przygotowanie nas do 1050 rocznicy Chrztu Polski a także do Światowych Dni Młodzieży, które w roku 2016 mają się odbyć w Krakowie. Ten czteroletni program jest także kontynuacją Roku Wiary. Jego wspólnym hasłem są słowa: „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa". Obecnie zbliżamy się do końca pierwszego etapu tego programu, który realizujemy pod hasłem: „Wierzę w Syna Bożego”. Od wielu miesięcy uczymy się jak przeżywać swoje powołanie Chrystusowego ucznia. Począwszy od tegorocznego Adwentu Kościół pragnie skłonić wszystkich swoich członków do nawrócenia i jeszcze głębszej wiary w Słowo Jezusa odkrywane na kartach Ewangelii. Będziemy starali się czynić to poprzez budowanie i pogłębianie osobistych relacji z Bogiem i odkrywanie tajemnicy grzechu. A wszystko po to, aby doświadczyć Bożego Miłosierdzia w sakramencie pojednania i pokuty oraz lepiej rozpoznać źródła radości i nadziei, których Dawcą jest jedynie Bóg. W jaki sposób uda nam się ten cel osiągnąć? Przede wszystkim nie wolno nam zapomnieć, że do osobistego spotkania z Chrystusem musimy podążać poprzez dawanie świadectwa o swojej wierze w codziennym życiu po uprzednim nawróceniu się. Aby nasze serce mogło nawrócić się do Boga, musimy zrozumieć, czym jest w swojej istocie post i pokuta i jak wielka jest moc Słowa Bożego, które jest w stanie odmienić wnętrze każdego człowieka, niezależnie od tego, jak bardzo i jak często zdarza mu się upadać. Nie pozostaniemy z tym sami. Zostanie opracowany program specjalnych nabożeństw pokutnych, nabożeństw pierwszych sobót miesiąca w ramach uczestnictwa w Wielkiej Nowennie Fatimskiej, czy innych działań pokutnych i wynagradzających. Nasi spowiednicy zaś będą czynili wszystko, aby poprawić styl swojej posługi w konfesjonale.
Głębokie i owocne przeżycie nadchodzącego roku liturgicznego przygotuje nas do następnego 2015/2016, który będziemy przeżywali pod hasłem „Nowe życie w Chrystusie” i w którym zatrzymamy się nad chrztem i jego konsekwencjami w naszym życiu.
Zwieńczenia całego, czteroletniego cyklu duszpasterskiego dokona rok 2016/2017, który będzie przebiegał pod hasłem „Idźcie i głoście" a jego tematyka związana ze świadectwem i podjęciem misji przedziwnie nawiązuje do pierwszej adhortacji i całego nauczania papieża Franciszka.
Od tej misji głoszenia Chrystusa całym swoim życiem nikt nie powinien czuć się zwolniony. Nie może być tu wymówką ani choroba, ani niepełnosprawność, ani podeszły wiek. Każdy z nas, stosownie do otrzymanych darów, mocą przyjętego Chrztu i w konsekwencji osobistego spotkania z Chrystusem musi stać się apostołem Dobrej Nowiny – w tym miejscu, które Bóg mu przeznaczył i wśród tych ludzi, którzy stali się towarzyszami jego codzienności. Mamy w swoich rękach dodatkowy atut – nasze cierpienie zjednoczone z Krzyżem Chrystusa.
(Wykorzystano informację KAI)