Zobaczyć Boga sercem
Rozpoczęły się rekolekcje dla osób niepełnosprawnych intelektualnie i psychicznie w Rudzie Śląskiej - Halembie, skupionych wokół Ośrodka Najświętsze Serce Jezusa.
zdjęcie: Danuta Dajmund
2015-03-03
Ośrodek dla Niepełnosprawnych Najświętsze Serce Jezusa z siedzibą w Rudzie Śląskiej-Halembie to dzieło Caritas Archidiecezji Katowickiej. Został powołany do istnienia w 1995 roku na mocy dekretu ówczesnego Metropolity Górnośląskiego arcybiskupa Damiana Zimonia.
Ośrodek jest zespołem specjalistycznych placówek, których misją jest wspieranie osób niepełnosprawnych, w szczególności zaś z niepełnosprawnością intelektualną i z zaburzeniami psychicznymi. Ze wsparcia Ośrodka korzysta regularnie prawie 250 osób. Niektórzy z nich są pensjonariuszami domu pomocy społecznej, niektórzy uczestniczą w warsztatach terapii zajęciowej lub korzystają z zajęć w środowiskowym domu samopomocy. Ponadto przy Ośrodku funkcjonują tzw. mieszkania chronione, klubo-świetlica, Pracownia Doświadczeń Edukacyjnych i Artystycznych, Terenowa Sekcja Olimpiad Specjalnych „Halembianka” oraz zespół teatralno - muzyczny „Od Serca”. Ośrodek ma również własnego duszpasterza, którym jest ks. dr hab. Antoni Bartoszek, który na co dzień stara się służyć jego pensjonariuszom duchowym wsparciem. W rozmaitych ważnych dla Ośrodka wydarzeniach Mieszkańcy biorą aktywny udział nie tylko jako uczestnicy ale także jako organizatorzy. Przygotowują również oprawę artystyczną wielu wydarzeń ważnych dla duchowości całego Kościoła, jak i pojedynczych jego członków. Jednym z takich wydarzeń od lat są przypadające w Wielkim Poście kilkudniowe rekolekcje organizowane dla pensjonariuszy Ośrodka, uczestników Warsztatów i innych placówek działających w ramach Ośrodka Najświętsze Serce Jezusa. W tym roku rekolekcje rozpoczęły się w poniedziałek 2 marca o godz. 9.00. w położonym nieopodal Ośrodka parafialnym kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Rudzie Śląskiej-Halembie.
Już po godz. 8.00 kościół zaczął zapełniać się uczestnikami i współorganizatorami rekolekcji. Jako pierwsze przybyły osoby odpowiedzialne za elementy scenografii tegorocznych rekolekcji, „obsługa techniczna” odpowiedzialna za oświetlenie, nagłośnienie i pokaz slajdów, ale już chwilę później zaroiło się od „aktorów”, którzy pod kierunkiem swoich opiekunów i wychowawców przez długie tygodnie przygotowywali odpowiednie scenki rodzajowe. Wszystko po to, aby pomóc uczestnikom rekolekcji w głębszym przeżyciu, lepszym zrozumieniu i zrealizowaniu w swoim życiu nauk rekolekcyjnych, przygotowanych dla nich przez księdza rekolekcjonistę.
Przed godziną 9.00 kościół wypełnił się już po same brzegi osobami niepełnosprawnymi intelektualnie i ich opiekunami, ale nie zabrakło również osób niepełnosprawnych fizycznie. Tematyka pierwszego dnia tegorocznych rekolekcji poświęcona została kochającemu Sercu Jezusa, Jego czci i łaskom, jakich Jezus udziela czcicielom Swojego Serca. Rekolekcjonista uzasadnił wybór takiego tematu rekolekcji miedzy innymi faktem iż Ośrodek Najświętszego Serca Pana Jezusa w Halembie przeżywa w tym roku swój mały jubileusz – 20-lecia istnienia. Kapłan nawiązując do osób niewidomych, które nie potrafiąc czytać w zwykły sposób, posługują się specjalnym alfabetem, porównał ich do wszystkich ludzi "czystego serca", którzy widzą Boga swoim własnym sercem. Do takich ludzi należą także osoby niepełnosprawne.
Z tematem rekolekcji zharmonizowano odpowiedni dobór pieśni, wśród których najczęściej powtarzającym się motywem muzycznym był hymn Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, a zwłaszcza jego fragment: „Serce wielkie nam daj”. Uczestnicy rekolekcji przedstawili świetnie przygotowane i trafiające do serc i wyobraźni widzów miniatury teatralne, które doskonale uzupełniły krótkie, dialogowane nauki rekolekcyjne, którym tego dnia przewodniczył w zastępstwie chorego duszpasterza Ośrodka, rekolekcjonista – ks. Wojciech Bartoszek. Pierwsza ze scenek przedstawiała fragment zaczerpnięty z książki „Serce” Amicisa opowiadający historię syna kowala i pijaczyny – chłopca o dobrym, mężnym i kochającym sercu – dzielnego Precossiego. Scena ta zdała się wzruszyć nawet samych odtwórców głównych ról. Od wielkości ludzkiego, kochającego serca, dzięki kolejnej scenie przeszliśmy do najbardziej kochającego z serc – do miłości Najświętszego Serca Jezusa. W sposób niezwykle obrazowy i zarazem tchnący realizmem kolejni aktorzy zainscenizowali scenę ukrzyżowania Jezusa, który właśnie z miłości do człowieka przyjął na siebie jarzmo krzyża, męki i śmierci krzyżowej. Ze szczególnym dramatyzmem zabrzmiało zwłaszcza Chrystusowe wołanie z krzyża: „Pragnę!”. Kolejna scena rozgrywała się wiele lat po wydarzeniach na Golgocie. Przedstawiała ona kolejne spotkania z Jezusem – objawienia, jakich doznała skromna zakonnica – paryska wizytka św. Małgorzata Maria Alacoque. Podczas tych objawień Pan Jezus przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. Chrystus żądał od Małgorzaty, by często przystępowała do Komunii świętej, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa został uznany oficjalnie w 1765 r. przez Klemensa XIII.
Po tej scenie uczestnicy rekolekcji wniesli do prezbiterium piękny witraż Najświętszego Serca Pana Jezusa bedący własnością Ośrodka, po czym wszyscy obecni w świątyni słowami modlitwy powierzyli się Najświętszemu Sercu Jezusa i kończąc pierwszy dzień rekolekcji wspólnie adorowali Go w Najświętszym Sakramencie.
