90 lat charyzmatu Apostolstwa Chorych w świecie

Wspominaliśmy to wydarzenie już w Lourdes, podczas pielgrzymki 400 osób chorych, niepełnosprawnych i starszych wiekiem oraz dla ich opiekunów, zorganizowanej wiosną dla uczczenia zarówno tej rocznicy, jak i z okazji 90 lat istnienia diecezji katowickiej. Dziękowaliśmy Matce Bożej za wszelkie łaski, jakimi Jej Syn obdarzył Apostolstwo Chorych na przestrzeni tych wszystkich lat także podczas odbywającej się w tym roku po raz 50 ogólnopolskiej pielgrzymki chorych i niepełnosprawnych na Jasną Górę 6 lipca bieżącego roku. W akcie wdzięczności Miłosiernemu Bogu, a także prosząc Go o łaski na nadchodzące lata, zwłaszcza na zbliżający się Rok Miłosierdzia, w październiku chorzy i niepełnosprawni udali się do łagiewnickiego sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Polecili także przyszłość Apostolstwa Chorych wstawiennictwu św. Jana Pawła II, klęcząc przed relikwiami jego krwi w sanktuarium, któremu patronuje Papież-Polak.

Wreszcie, po trwającym wiele tygodni oczekiwaniu, wypełnionym stosownymi przygotowaniami, w sobotę 14 listopada o godz. 13.00 mogliśmy spotkać się przy wspólnym Eucharystycznym Stole w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach.

Uroczystej Mszy świętej dziękczynnej za 90 lat istnienia Apostolstwa Chorych w świecie, celebrowanej przez wielu kapłanów związanych swoją posługą z ludźmi cierpiącymi, przewodniczył sufragan archidiecezji katowickiej – ks. bp Marek Szkudło. We Mszy świętej uczestniczyło wielu chorych, niepełnosprawnych oraz ludzi w podeszłym wieku, którzy pragnąc, by przeżywane przez nich cierpienie się nie marnowało, lecz służyło Kościołowi, a w połączeniu z cierpieniem Jezusa przyczyniało się do zbawienia świata, złączyli swoje życie z duchowością Apostolstwa Chorych. Nie zabrakło również tych, którzy poprzez rozmaite rodzaje posługi starają się im w tym na co dzień pomagać. Były więc rodziny osób cierpiących, osoby konsekrowane z różnych zgromadzeń zakonnych posługujących chorym w szpitalach, zakładach leczniczych, w domach pomocy społecznej, czy służących im swą pomocą podczas organizowanych dla chorych rekolekcji. Byli lekarze i pielęgniarki, a także przedstawiciele Zakonu Maltańskiego, którzy przy rozmaitych okazjach służą chorym. We Mszy świętej uczestniczyły również osoby pracujące obecnie lub w przeszłości w sekretariacie i redakcji Apostolstwa Chorych, a także ci, którzy od lat z nimi współpracują – tak duchowni jak i świeccy. Obecny był także ks. diakon Paweł oraz świecki diakon stały pan Albert Karkosz wspomagający sekretarza Apostolstwa Chorych ks. Wojciecha Bartoszka w posłudze podczas odbywających się kilka razy w roku rekolekcji czy dni chorego Wśród zgromadzonych na Uczcie Eucharystycznej nie mogło oczywiście zabraknąć  nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej, animatorów i licznie reprezentowanej grupy młodych wolontariuszy.

Okolicznościową homilię wygłosił dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego ks. dr hab. Antoni Bartoszek, od kilku lat służący swoją wiedzą i doświadczeniem Apostolstwu Chorych i jego obecnemu sekretarzowi ks. Wojciechowi, z którym prywatnie łączą go braterskie więzi. Kaznodzieja przypomniał, jakie znaczenie ma cierpienie i choroba dla pojedynczego człowieka, ale i dla całej wspólnoty Kościoła. Nawiązując do czytań liturgicznych przywołał trzy obrazy. Obraz wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej porównał z innym obrazem, jakim jest sytuacja człowieka chorego lub niepełnosprawnego, uczestniczącego w doświadczeniu drogi, na której nieraz przychodzi mu się spotykać z lękiem, niepokojem a nawet zwątpieniem. Ale na tej drodze człowiek nigdy nie jest sam, bo zawsze towarzyszy mu i współdziała z nim Bóg. Kapłan przywołał również obraz Apostolstwa Chorych jako wspólnoty, która nie tylko podkreśla podmiotową rolę, jaką ma do spełnienia w Kościele i społeczeństwie człowiek cierpiący. Nie tylko nie pozostaje on bierny wobec cierpienia, ale stara się złączyć swój krzyż z krzyżem Chrystusa. Zwrócił uwagę na fakt, iż Apostolstwo Chorych pomaga współtworzyć więzi pomiędzy samymi chorymi, a także między chorymi a ich najbliższymi oraz służbą zdrowia. Zasygnlizował cele i wyzwania, jakie stoją jeszcze przed Apostolstwem Chorych i starał się zachęcić słuchaczy do podjęcia dziewięcioletniej nowenny przygotowującej do godnego przeżywania kolejnego jubileuszu, jakim będzie 100-lecie Apostolstwa Chorych.

Pod koniec Mszy świętej krajowy duszpasterz Apostolstwa Chorych ks. Wojciech Bartoszek w darze wdzięczności wręczył kilku osobom pamiątkowe dyplomy oraz obrazy przedstawiające Jezusa Miłosiernego, zaś ksiądz Biskup wyraził swoja radość z faktu, że dane mu było celebrować Mszę świętą z okazji 90-lecia Apostolstwa Chorych, zbiegające się z 90-leciem diecezji katowickiej, która od czasu drugiej wojny światowej udzieliła gościny tej wspólnocie i od wielu lat korzysta z owoców jakie przynosi cierpienie jej członków ofiarowane Bogu.

Po Mszy świętej Ksiądz Wojciech Bartoszek zaprosił wszystkich zebranych do jednej z sal Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego, gdzie mogli oni wysłuchać trzech interesujących wykładów. Pierwszy z nich, bogato ilustrowany medialną prezentacją, wygłosił ks. dr Damian Bednarski. Mówił on o „Tradycji lwowskiego duszpasterstwa w Katowicach” na przykładzie działań, jakie prowadzili jego pierwsi, charyzmatyczni sekretarze - ks. Michał Rękas i ks. Jan Szurlej. Z kolei ks. dr Wojciech Bartoszek w wykładzie  „Apostolstwo Chorych - z historii ku przyszłości" pochylił się nad współczesnymi metodami duszpasterskich działań Apostolstwa Chorych z uwzględnieniem pracy redakcyjnej i wydawniczej, dotyczącej zwłaszcza miesięcznika „Apostolstwo Chorych”, nad sposobami coraz bardziej skutecznego wykorzystania nowych mediów, takich jak internet, kontynuowania i rozbudowywania posługi duszpasterskiej poprzez organizowanie Dni Chorego, pielgrzymek czy rekolekcji dla osób chorych i niepełnosprawnych. Postawił on również pytania o przyszłość Apostolstwa Chorych, o jeszcze większe „umiejscowienie” i związanie go z codziennością środowisk skupiających ludzi cierpiących. Mówił też o sposobach zacieśniania z nimi więzi z podkreśleniem apostolskiej roli samych osób chorych. Przywołał godne naśladowania przykłady ludzi cierpiących – takich jak np. cięzko chora Pani Sabina z Krotoszyna czy niezyjaca już Pani Ludmiła – które doskonale pojęły i praktykowały charyzmat Apostolstwa Chorych. Trzeci wykład, a właściwie poruszające świadectwo zawierzenia Bogu w trudnym doświadczeniu cierpienia, wygłosiła Pani Teresa – nauczycielka w szkole o charakterze integracyjnym z okolic Bielska-Białej, a prywatnie matka niepełnosprawnej Dominiki, również uczestniczącej w sobotnim spotkaniu. Po tym wzruszającym świadectwie Ksiądz Biskup przysłuchujący się wszystkim wykładom, poproszony o zabranie głosu, stwierdził, że wobec słów, które tu usłyszał może tylko w milczeniu pochylić głowę i udzielić swego błogosławieństwa.

Sobotnie spotkanie kończące polskie obchody 90-lecia Apostolstwa Chorych w świecie znalazło swój finał przy wspólnym stole, gdzie racząc się skromnym posiłkiem osoby działające na różnych odcinkach działalności Apostolstwa Chorych mogły się wzajemnie ubogacać swoją obecnością, doświadczeniami i darem przyjaźni a także wymieniać się swoimi pomysłami, planami i marzeniami związanymi z przyszłoscia tego wielkiego dzieła zapoczątkowanego 90 lat temu przez skromnego proboszcza z holenderskiego Bloemendaal – ks. Jakuba Willenborga.

Dajmund Danuta, Relacje i zaproszenia, Autorzy tekstów, Wydarzenia, Teksty polecane