„Z Chrystusem jestem przybity do krzyża” (Ga 2, 19b)
24 maja – święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana.
zdjęcie: www.cathopic.com
2018-06-12
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana zostało ustanowione przez Benedykta XVI, w odpowiedzi na prośby zgłaszane przez różne episkopaty i środowiska zakonne dla upamiętnienia Roku Kapłańskiego, który był obchodzony od 19 czerwca 2009 do 11 czerwca 2010 r.
W zamyśle Ojca Świętego, ma ono przyczynić do świętości życia duchowieństwa oraz być inspiracją do modlitwy o nowe, święte i liczne powołania kapłańskie. Jako dzień obchodu tego święta Papież Benedykt XVI wyznaczył czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego, czyli tydzień przed uroczystością najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną Bożym Ciałem. W Polsce święto to obchodzimy od 2013 roku.
W Liturgii Godziny czytań na dzisiaj jest przewidziany fragment Encykliki Mediator Dei papieża Piusa XII. Słowa w niej zawarte o stawaniu się żertwą ofiarną, są bliskie zarówno duchowości kapłańskiej, jak i członków Apostolstwa Chorych.
Z Encykliki Mediator Dei papieża Piusa XII:
Chrystus jest kapłanem, ale kapłanem dla nas, a nie dla siebie, ponieważ w imieniu całego rodzaju ludzkiego zanosi Ojcu Przedwiecznemu prośby i wyrazy czci religijnej; On jest żertwą ofiarną, ale dla nas, ponieważ w miejsce człowieka obarczonego grzechami stawia siebie samego. Już słowa Apostoła: „To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie”, domagają się od wszystkich chrześcijan, by w ten sposób wzbudzali w sobie – na ile ludzkie możliwości pozwalają – te uczucia, którymi ogarnięta była dusza Boskiego Odkupiciela, gdy składał ofiarę z siebie samego; w każdym razie niech wzbudzają pokorne poddanie umysłu i Najwyższemu Majestatowi Bożemu składają uwielbienie, cześć, chwałę i dziękczynienie.
Oprócz tego słowa te domagają się od nich, by przybierali w jakiś sposób postawę żertwy ofiarnej, by zapierali się samych siebie ze względu na przykazania Ewangelii, by z własnej woli i ochoczo podejmowali dzieło pokuty, by wszyscy z osobna brzydzili się tym, czego się dopuścili, i za to czynili ekspiację. W końcu słowa te domagają się, byśmy wszyscy razem z Chrystusem ponieśli mistyczną śmierć na krzyżu w taki sposób, abyśmy mogli przypisać sobie myśl św. Pawła: „Razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża”.
