Zasnął Jezus – Nowy Adam
Kiedy pierwszy Adam pogrążony był we śnie, z jego boku wyprowadził Bóg Ewę – oblubienicę. Kiedy nowy Adam zasnął, z Jego przebitego boku narodził się Kościół – Oblubienica Baranka.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2024-04-19
Milczenie Wielkiego Piątku, cisza Wielkiej Soboty, Pan w grobie. Serca pełne trwogi, bo Jego Serce przestało bić. Otwarte włócznią żołnierza – krew i woda. Nowy Adam – ten, który miał odnowić ziemię, który miał otworzyć zamknięte bramy raju – zasnął. Ale w tym czasie stało się coś bardzo ważnego. Kiedy pierwszy Adam pogrążony był we śnie, z jego boku wyprowadził Bóg Ewę – oblubienicę. Kiedy nowy Adam zasnął, z Jego przebitego boku narodził się Kościół – Oblubienica Baranka.
Są takie chwile – także w liturgii Kościoła – kiedy nie wypada robić nic innego, jak tylko milczeć. Wielka Sobota jest takim właśnie czasem. Czasem ciszy, milczenia, modlitewnego zatrzymania, jakby zawieszenia życia. Bo przecież nie można żyć jak gdyby nigdy nic, kiedy w grobie spoczywa Bóg, Pan życia.
To, co wielkie rodzi się w milczeniu. W milczeniu cierpienia rodzi się cierpliwość. W milczeniu oczekiwania rodzi się tęsknota. W milczeniu towarzyszenia rodzi się przyjaźń. W milczeniu grobu przygotowuje się Zmartwychwstanie. W ciszy rodzi się Kościół. W ciszy pękają skorupy, z których wykluwa się moje nowe ja. Cisza jest czasem wewnętrznego wzrastania. Milczenie wychowuje do słuchania siebie samego, innych i Boga. Tylko jak nauczyć się milczeć…
W milczeniu pulsuje Życie. Niby wszystko się skończyło. Świadectwo zgonu wypisane włócznią żołnierza. Kamień zatoczony. Pieczęcie położone. A jednak za bramą Wieczności nie jest spokojnie. Życie pulsuje inaczej niż do tej pory. Zasnął Pan.
Święta Zmartwychwstania są ukoronowaniem milczenia Wielkiej Soboty. Eksploduje radość. Zakwita pustynia. Odnawia się miłość. Z milczenia wyłania się triumf Życia.
