Wrócił!

Warto zwrócić uwagę, że autor Dziejów Apostolskich – św. Łukasz – trzykrotnie opisuje moment nawrócenia św. Pawła (por. Dz 9, 1-19; 22, 3-21; 26, 4-23). Istnieje pewne drobne niebezpieczeństwo, że czytelnik Słowa Bożego może ulec pokusie zbytniego koncentrowania swojej uwagi na niektórych szczegółach, takich jak światłość z nieba, upadek na ziemię, rozlegający się głos, nieoczekiwana ślepota, uzdrowienie jakby łuski spadły z oczu oraz post. Jednak wszystkie te szczegóły odnoszą się do tego, co najważniejsze w tym wydarzeniu: zmartwychwstały Chrystus ukazuje się jako wspaniała Światłość i przemawia do Szawła, zmieniając jego sposób myślenia i całe jego życie. Blask Zmartwychwstałego oślepia go: w ten sposób również na zewnątrz ujawnia się to, co stanowiło jego wewnętrzną rzeczywistość — ślepota na Prawdę, na Światło, którym jest Chrystus.

Spotkanie ze Zmartwychwstałym było punktem zwrotnym w życiu św. Pawła. Było nim również przyjęcie przez Pawła we wspólnocie Kościoła chrztu i daru Ducha Świętego. Otrzymane dary stały się duchową siłą, dzięki której Paweł natychmiast wyruszył, by głosić Dobrą Nowinę o Jezusie, jedynym Zbawicielu człowieka (por. Ga 1,15n.). Tym samym odpowiedział na wezwanie Jezusa, skierowane do Apostołów: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). O tym wezwaniu czytamy w dzisiejszej Ewangelii według św. Marka.

Święty Paweł uznawał głoszenie Dobrej Nowiny za najważniejsze zadanie ucznia Jezusa. Mówił: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor 9,16). Apostoł miał świadomość, że nawrócenie jest łaską, daną człowiekowi dla innych, dla wspólnoty Kościoła. Kto się nawrócił, powinien dzielić się otrzymanym darem nowego życia. Paweł czynił to, głosząc że Ukrzyżowany i Zmartwychwstały Jezus jest Panem (por. Rz 10,9).

Nawrócenie Pawła zrodziło się ze spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem; to spotkanie radykalnie zmieniło jego życie. Jego i nasze nawrócenie polega na tym, by uwierzyć w umarłego i zmartwychwstałego Jezusa i otworzyć się na światło Jego Bożej łaski. Szaweł zrozumiał wówczas, że jego zbawienie nie było uzależnione od dobrych uczynków, których spełnianie nakazywało Prawo, ale od tego, że Jezus umarł również za niego — prześladowcę – i dla niego także zmartwychwstał.

Ta prawda, która dzięki łasce chrztu oświeca życie każdego chrześcijanina, zmienia kompletnie sposób, w jaki żyjemy. Nawrócić się znaczy, również dla każdego z nas, uwierzyć, że Jezus „wydał za mnie Samego Siebie”, umierając na krzyżu (por. Ga 2, 20), zmartwychwstał i żyje ze mną i we mnie. Zawierzając mocy Jego przebaczenia, pozwalając, by On wziął mnie za rękę, mogę wydostać się z ruchomych piasków pychy i grzechu, kłamstwa i smutku, egoizmu i wszelkich fałszywych pewników, by poznać bogactwo Jego miłości i nim żyć.

Powołanie i nawrócenie jest tajemnicą, nie da rady w nią wniknąć tak, aby ją ogarnąć i zrozumieć. Można się jej tylko poddać.

Pozostaje uwierzyć, że Bóg potrafi dostosować Swój sposób przychodzenia do człowieka. Potrafi i chce dostosować się do wrażliwości jego umysłu, serca, do historii jego życia. Chce przychodzić do historii życia, w której nie brakuje radości i nadziei ale także zranień, zamknięcia i bólu. Bóg najlepiej wie jak trafić do człowieka. Wie jak dotrzeć do głębi jego życia.

Autorzy tekstów, Cogiel Renata Katarzyna, Najnowsze, bieżące