Anna Maria Rivier i jej gorący zapał
15 maja papież Franciszek kanonizował niezwykłą kobietę, założycielkę Zgromadzenia Ofiarowania Maryi.
zdjęcie: wikimedia.org
2022-05-19
Powiedzieć, że się nie poddawała, to nic nie powiedzieć. Życie Anny Marii od samych początków usłane było wieloma przeciwnościami. Ta urodzona 19 grudnia 1768 roku we Francji święta, w wieku 16 miesięcy nieszczęśliwie złamała biodro. Taki uraz w jej czasach skutkował poważnymi konsekwencjami. Dziewczynka stała się niepełnosprawna, nie mogła chodzić. Jako że urodziła się w bardzo wierzącej rodzinie, jej matka nie ustawała w modlitwie o uzdrowienie córki. Codziennie zabierała Marię przed Pietę – rzeźbę ukazującą Maryję trzymającą na swych kolanach ciało nieżyjącego już Jezusa. Dziewczynka po jakimś czasie nabrała przekonania, że gorliwe prośby jej matki muszą odnieść skutek i że Najświętsza Dziewica przyczyni się do tego, że Anna Maria stanie na nogi. Tak też się stało. 8 sierpnia 1774 roku dziewczynka została cudownie uzdrowiona.
4 lata gorących modlitw u stóp Maryi sprawiły, że Anna Maria oddała się opiece Niepokalanej całkowicie. W wieku 17 lat postanowiła wstąpić do zakonu. Spotkała się jednak z odmową, ze względu na swój stan zdrowia. Młoda dziewczyna poświęciła się wtedy służbie ubogim. Gdy w 1789 roku we Francji wybuchła rewolucja, 21-letnia wówczas Maria potajemnie organizowała niedzielne zgromadzenia wiernych. Był to bowiem czas, kiedy wszelkie przejawy religijności były tłumione. Zamykane były także zakony. To jednak nie zatrzymało Marii. Zamieszkała ona w niewielkiej wiosce Thueyts, gdzie wkrótce dołączyły do niej cztery kobiety. 21 listopada 1796 roku wszystkie poświęciły się Bogu. Miało to miejsce w święto Ofiarowania Maryi w świątyni, podobnie też został nazwany nowo utworzony klasztor – Zgromadzenie Sióstr Ofiarowania Maryi.
Priorytetem sióstr była edukacja młodzieży i jej chrześcijańskie wychowanie. Biedni nadal zajmowali jednak ważne miejsce w sercu Marii. W 1814 roku otworzyła ona pierwszy sierociniec. Mimo trudności materialnych, z którymi borykały się siostry, najbardziej potrzebujący zawsze mogli znaleźć tam schronienie.
Anna Maria Rivier była wspaniałą mówczynią. Potrafiła zjednać sobie ludzi i z wielką mocą i zaangażowaniem opowiadać o Bogu. Umarła 3 lutego 1838 roku w opinii świętości. Już wtedy istniało 141 domów jej zgromadzenia, w których przebywało ponad 350 sióstr.
Życie Anny Marii Rivier to niezwykłe świadectwo oddania się Bogu. Mimo choroby i wielu trudności ona zawsze z uporem realizowała swoje powołanie dając innym przykład gorliwej wiary i poświęcenia.
