Gdy SERCE tęskni za sercem

Dopiero co minął maj, który jest miesiącem oddawania szczególnej czci Matce Bożej. Zaraz po nim w kalendarzu następuje inny wyjątkowy miesiąc. Wtedy przychodzi czas, kiedy – być może z większą uwagą niż zwykle – wzrok wiary kierujemy ku Osobie Jezusa Chrystusa, a dokładnie ku Jego Najświętszemu Sercu. Szczególnym dniem poświęconym tajemnicy Boże Serca jest dzisiejsza uroczystość.

Początków kultu Serca Jezusa należy szukać przede wszystkim w wydarzeniach związanych z życiem Zbawiciela. Warto wspomnieć o najważniejszych z nich. Po pierwsze, sam Pan Jezus wskazuje na swoje Serce jako na wzór do naśladowania: „Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Po drugie, Ewangelista Jan nawiązuje do Serca Jezusa, kiedy relacjonuje, że podczas Ostatniej Wieczerzy jako umiłowany uczeń Mistrza spoczywa na Jego piersi. Po trzecie, najbardziej dramatycznym wskazaniem na Serce Jezusa jest przebicie Go na krzyżu włócznią przez żołnierza. Ponownie Ewangelista Jan, będąc naocznym świadkiem tego wydarzenia, widzi w nim spełnienie się proroctwa Zachariasza: „Będą patrzeć na tego, którego przebodli”. I po czwarte, na Boże Serce wskazuje objawienie się Zmartwychwstałego Pana w Wieczerniku i rozpoznanie Go przez Apostołów, wśród nich Tomasza, który nie tylko ogląda rany Chrystusa, ale także ich dotyka, szczególnie zaś ranę Przebitego Boku. To wydarzenie przemienia go z niedowiarka w wierzącego, który wyznaje ze wzruszeniem: „Pan mój i Bóg mój!”.

Serce w Piśmie Świętym jest utożsamiane z tym, co wewnętrzne w człowieku – z jego myślami, uczuciami, pragnieniami, wolą, z tym wszystkim, co duchowe – z całą głębią człowieka. Dlatego Bóg tak bardzo upomina się od swego ludu myślenia według serca: „Ten lud czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie”. W miłości potrzebne jest poznanie drugiej osoby, jej tęsknot, pragnień, marzeń. Jeżeli Jezus pokazuje nam Serce to znaczy, że pragnie aby każdy Jego uczeń czerpał z Niego siłę i na podobieństwo tego Serca kształtował swoje wnętrze i swoje życie. Jezus przez pokazanie nam swojego Serca apeluje, abyśmy zgłębiając orędzie Jego miłości przedstawione w Piśmie Świętym, byli bliżej Niego, stając się Jego przyjaciółmi: „Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, bo objawiłem Wam wszystko, co usłyszałem od Ojca”. Jezus pragnie więc bliskości ludzkiego serca. Jeżeli ktoś odsłania przed nami serce, to zawsze ma nadzieję na wzajemność. Jezus pragnie, aby przez wpatrywanie się w Jego Serce i przylgnięcie do Niego, nasze serca stały się miejscem przebywania Boga, miejscem spotkania z Nim.

Autorzy tekstów, Cogiel Renata Katarzyna, Najnowsze, bieżące