Naukowa refleksja z ewangelicznym Samarytaninem w tle
We wtorek, 6 lutego br. w Górnośląskim Centrum Medycznym im. prof. Leszka Gieca w Katowicach-Ochojcu odbyła się sesja naukowa pt. „Samaritanus bonus. Ile służby jest w ochronie zdrowia?”. Sesję zorganizowano z okazji 40. rocznicy wydania listu apostolskiego Jana Pawła II „Salvifici doloris” oraz zbliżającego się XXXII Światowego Dnia Chorego, który przypada 11 lutego.
2024-02-06
Sesję naukową poprzedziła Msza święta sprawowana w kaplicy szpitalnej, podczas której modlono się o dary Ducha Świętego dla prelegentów i uczestników.
Zebranych Gości powitała dr Klaudia Rogowska, dyrektor Górnośląskiego Centrum Medycznego im. prof. Leszka Gieca w Katowicach-Ochojcu. Następnie słowa powitania i wprowadzenia skierowali do zebranych JM Prof. dr hab. n. med. Tomasz Szczepański, rektor Śląskiego Uniwersytetu Medycznego oraz JE Abp dr Adrian Galbas SAC, metropolita katowicki.
Sesję podzielono na dwie części. W części I zatytułowanej „Całościowa ochrona-służba zdrowia”, którą moderowała prof. dr hab. n. med. Grażyna Markiewicz-Łoskot, wystąpiło trzech prelegentów. Jako pierwszy swój wykład przedstawił prof. dr hab. n. med. Edward Wylęgała. Mówiąc o samarytańskim kształcie zawodów medycznych, podkreślił, że służyć człowiekowi znaczy wzruszyć się i popatrzeć na niego z miłością, jak ewangeliczny Samarytanin na poszkodowanego przy drodze. Trzeba każdorazowo z człowiekiem (pacjentem) się spotkać, porozmawiać, wykonać pod jego adresem życzliwy gest.
Drugi wykład przedstawiła dr Ida Szwed, specjalista psychologii i logopedii. Zaprezentowała wykład pt. „Samarytański wgląd w psychikę pacjenta –spojrzenie psychologa”. Pani doktor tłumaczyła rolę psychoterapeuty i psychologa w procesie uzdrowienia emocjonalnego pacjenta. Stwierdziła, że zadaniem psychoterapeuty w służbie pacjentowi nie jest opatrywanie ran jego ciała, ale trwanie przy nim i udzielanie mu wsparcia, by sam mógł spotkać się z własnymi emocjami i uczuciami. Prelegentka przekonywała, że negatywne odczucia np. złości, niechęci, gniewu itd., które nieraz żywimy względem innych osób, mogą nas zmotywować do naprawy trudnych relacji i uwolnienia się z tego, co nas obciąża.
Jako trzeci, z wykładem „Samarytański kształt ochrony zdrowia – spojrzenie teologa”, wystąpił ks. dr hab. Antoni Bartoszek, prof. UŚ. Prelegent w swoim wystąpieniu poszukiwał odpowiedzi m.in. na pytanie o to, czy istnieje sprzeczność między służbą a ochroną zdrowia, a także w jaki sposób połączyć działania instytucjonalne (profesjonalne) z pozaetatowymi (wolontaryjnymi) dla dobra chorego. Ksiądz profesor stwierdził, że aby w medycynie było nowocześnie i profesjonalnie, potrzebne są pieniądze, ale jednocześnie potrzebne jest podejście samarytańskie i służebne, by nie utracić w sobie ducha miłości i współczucia.
W części II zatytułowanej „Ochrona-służba duchowości pacjenta”, którą moderowała dr Weronika Juroszek, również wystąpiło trzech prelegentów. Jako pierwszy swoje wystąpienie przedstawił ks. dr Marcin Niesporek. Dzielił się doświadczeniami z wieloletniej posługi kapelańskiej w hospicjum i szpitalu. Ksiądz doktor stwierdził, że kapelan musi być wobec chorego Samarytaninem, który pochyla się nad nim ze wzruszeniem i współczuciem, a także o tym, że duchowa intuicja kapelana pomaga mu być pośrednikiem pojednania chorego z Bogiem i drugim człowiekiem.
Następnie głos zabrał ks. dr Wojciech Bartoszek, krajowy duszpasterz Apostolstwa Chorych. Przedstawił wykład zatytułowany „Pacjent Samarytaninem – o duchowej aktywności ludzi chorych. Prelegent mówił o postawach, w jakich przejawia się duchowa aktywność chorych, wskazując m.in. na akceptację swojego trudnego stanu oraz modlitwę i ofiarę cierpienia w wielu intencjach. Ksiądz doktor podzielił się także swoimi doświadczeniami z posługi osobom chorym i niepełnosprawnym, przywołując grupę podopiecznych z Ośrodka dla Niepełnosprawnych „Miłosierdzie Boże” w Mikołowie Borowej Wsi.
Jako ostatni wystąpił lek. med. Grzegorz Tuszyński, dzieląc się doświadczeniami zarówno lekarza, jak i pacjenta. Prelegent stwierdził, że znalezienie się na pewnym etapie życia w roli pacjenta, a więc niejako „po drugiej stronie barykady”, przekonało go, że dobro zawsze wraca. Pan doktor zaświadczył także, że w obliczu trudnej operacji kardiologicznej powierzył się Bożej Opatrzności przez sakramentalną posługę kapelana.
Ostatnim punktem sesji była dyskusja, w której osoby chętne mogły podzielić się swoim przemyśleniami dotyczącymi wysłuchanych wykładów. Po zakończonej części naukowej, Goście spotkali się jeszcze na wspólnym poczęstunku.
Dziękujemy wszystkim organizatorom, prelegentom i uczestnikom sesji, również tym, którzy łączyli się z zebranymi za pomocą transmisji internetowej. Już teraz zapraszamy do udziału w podobnych spotkaniach w przyszłości.
Galerię zdjęć z sesji można obejrzeć, klikając TUTAJ
Sesję można obejrzeć, klikając TUTAJ