Jak smakuje wino miłości?

 

Znudzeni przeżuwamy produkty zamożności z łakomstwem człowieka, który lubi dobrze zjeść i nigdy nie odczuwa głodu. Produkty zagubiły domowe smaki, a egzotyczne owoce już nas nie cieszą. Chleb i woda jak cierpki miąższ już nie smakują duszy. Stare zasoby wina nie fermentują w piwnicach serc, a z bukłaków wypływają już tylko nieczystości octu.

Panie Młody, niezniszczalny symbolu młodości, Ty wiesz, skąd wypływa to znudzenie. Wzrusz się mym losem i przywróć mi smak rzeczy. Rozbudź pragnienie smaku Twojego nowego wina. Uwolnij od małych nawróceń niewartych swej ceny i od wygodnego łatania dziur. Wypruj ze mnie fastrygi starych łat wykwintnych strojów. Pokaż mi swoją garderobę i przyzwyczajaj do swego gustu. Uchroń od bałwochwalczego używania tradycji i nudy rytualnych biesiad. Oderwij mnie od nazbyt niskich horyzontów melancholii przestarzałej starości.