O radości i wdzięczności Bogu
Z KSIĘGI PSALMÓW. Człowiek żyjący w bliskości Pana Boga jest radosny, a jego serce wypełnia wdzięczność. Proszę o otwarcie Pisma Świętego na Psalmie 100.
Radość jest konsekwencją życia w bliskości Boga. Człowiek radosny głęboko ufa, że jego losy spoczywają w ręku Stwórcy i że nic złego mu nie grozi, nawet gdyby doświadczał trudności i cierpienia.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2013-07-30
Nagłówek Psalmu: „Psalm dziękczynny” (w. 1a) informuje nas jaką funkcję spełniał ten tekst w starożytnym Izraelu – wyrażał radość i wdzięczność Bogu. Mógł być recytowany lub śpiewany podczas procesji w świątyni jerozolimskiej (zob. także Ps 95, 1-7).
Hymn ten wzywa do wychwalania Boga. Gdy dokładnie przyjrzymy się jego treści, to dostrzeżemy dwa mniejsze hymny. Zawiera on bowiem dwa wprowadzenia (pierwsze w wersach 1b-2, drugie w wersie 4) oraz dwa uzasadnienia, dlaczego powinniśmy wychwalać Boga (pierwsze w wersie 3, drugie w wersie 5).
Rozpoczyna go wezwanie psalmisty do uwielbienia Boga. To prawdopodobnie zaproszenie do świątecznego wychwalania Jahwe. Nie dotyczy ono tylko narodu wybranego, ale całej ziemi (w. 1b). Pierwsze wprowadzenie informuje, jak należy świętować: „wykrzykiwać na cześć Pana” (w. 1b), „służyć Panu z weselem” i „wśród okrzyków radości stawać przed Nim” (w. 2). W kontekście naszego psalmu zwrot „służyć Panu”, to przede wszystkim wziąć udział w ceremoniach religijnych, a w znaczeniu szerszym – spełniać we wszystkim wolę Boga – starać się tak żyć w codzienności, aby nie trzeba było przed Bogiem wstydzić się własnego życia.
Uwielbienie Boga zawiera w sobie radość. Warto ją dostrzec w omawianych wersach i zwrócić na nią uwagę we własnym życiu. Nie możemy jednak mylić radości z przyjemnością lub wesołkowatością. Przyjemności się doznaje lub sobie ich dostarcza. Radość natomiast nie przynależy do aspektu posiadania, ale do stanu bycia. Im człowiek bliżej Boga, tym bardziej szczęśliwy i radosny. Cierpienie nie musi temu zaprzeczać.
Wers 3 wyjaśnia powód uwielbienia Boga. Psalmista wskazuje na naszą ludzką zależność od Niego. Jako Jego stworzenia (a naród wybrany także przez przymierze z Jahwe), jesteśmy Jego własnością, Jego ludem, trzodą na Jego pastwisku. Dla nas obraz trzeci (trzody na pastwisku) może być najmniej czytelny, ale nie dla ludzi z czasów oranta, kiedy pasące się trzody (np. owiec) oznaczały dobrobyt i bezpieczeństwo, gdyż zazwyczaj prowadził je pasterz, który potrafił o nie zadbać (zob. Ps 23). Zależność człowieka od Boga nie oznacza niewoli, człowiek posiada bowiem wolną wolę. Owca zawsze może uciec ze stada. Tego rodzaju wolność może być jednak niebezpieczna. Samowola jest często początkiem samozniszczenia.
Słowa drugiego wezwania (w. 4) prawdopodobnie wypowiadał kapłan jerozolimskiej świątyni, który wzywał lud do wejścia na jej dziedzińce. Wchodzącemu pielgrzymowi powinny towarzyszyć wdzięczność i uwielbienie Bożego imienia. Człowiek, potrafiący Bogu dziękować i błogosławić Jego imię, to człowiek wewnętrznie spokojny, gdyż pomimo trudności, jakie towarzyszą ludzkiemu istnieniu, potrafi on dostrzec Bożą Opatrzność, a to oznacza, że w życiowych zmaganiach nigdy nie jest sam. Stąd też z szacunkiem odnosi się do imienia Boga. Miłość zawsze wyostrza wrażliwość na kochaną osobę, tym bardziej Boga.
Wers 5 uzasadnia powód drugiego wezwania. W pierwszym wyjaśnieniu (w. 3) psalmista podkreślił, że Bóg jest godzien czci ze względu na fakt, że jest Bogiem i naszym Stwórcą. W drugim wskazał na Boże przymioty: dobroć, łaskawość i wierność. Zaledwie w kilku słowach zaakcentował nie tylko fakt istnienia Boga, ale i subtelnie określił jaki On jest. Tylko właściwy obraz Boga może prawidłowo kształtować wiarę.
Psalm 100 łączy w sobie trzy czasy: przeszły – Bóg nas stworzył (w. 3), teraźniejszy – jesteśmy Jego (w. 3) i przyszły – łaskawość Boga jest wieczna, a Jego wierność z pokolenia na pokolenie (w. 5). Takie jest również nasze życie. W przeszłości narodziliśmy się, żyjemy zawsze w teraźniejszości, czeka nas przyszłość. Jesteśmy cząstką jakiegoś pokolenia. W każdym czasie Bóg był, jest i będzie z nami. Ważne jest abyśmy i my byli z Nim. Życie z Bogiem naturalnie rodzi radość i wdzięczność, bo Bóg jest źródłem nadziei.
Zobacz całą zawartość miesięcznika »
