Jezus źródłem przebaczenia
Szkoła modlitwy. Osoby, które przeżyły cierpienie krzywdy i potrafiły przebaczyć, pokazują swoją wiarę, a tym samym wielkość swojego człowieczeństwa.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2013-07-30
Święty Augustyn twierdził, iż jesteśmy naczyniami glinianymi, które łatwo uszkodzić przez zwykłe uderzenie jednym o drugie. Nasza kruchość uaktywnia się zwłaszcza w sytuacji wyrządzonej krzywdy. Któż z nas jej w życiu nie doświadczył?
Pielęgnować więź
W obliczu krzywdy odkrywamy nie tylko drugiego człowieka, ale przede wszystkim nasze prawdziwe człowieczeństwo. Jeden z Ojców Pustyni mówił tak: „Wszystko cokolwiek uczynisz, by wziąć odwet na bracie, który wyrządził ci niesprawiedliwość, w czasie modlitwy stanie się dla ciebie przeszkodą”. Pierwszą więc wartością, o którą mamy szczególnie zadbać, zawalczyć o nią, jest nasza więź z Bogiem. Ona zapowiada stan Szczęścia Wiecznego. Brak postawy pojednania z bliźnim staje się przeszkodą do trwania w Bożej obecności. Ostatecznie będzie przeszkodą w jedności z Bogiem w Niebie.
Wiemy dobrze, że przebaczenie nieraz staje się trudne, bo niektóre krzywdy są bolesne. Rodzice jednego ze współczesnych filozofów, pochodzenia żydowskiego, Vladimira Jankélévitcha zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym. Według Vladimira istnieją zbrodnie niewybaczalne, do których należą właśnie wszelkie akty ludobójstwa. Nauczał on tak: „Przebaczenie umarło w obozie koncentracyjnym”. Nie nam sądzić Jankélévitcha. Jego wypowiedź pokazuje, jak trudno o wybaczenie. Krzywda może jątrzyć z serca latami. Ona oddziałuje nie tylko na nasz kontakt z Bogiem, ale także wpływa na psychikę. Zdarza się też czasami, że jest przyczyną różnych chorób somatycznych.
Odpowiedzieć dobrem
Pewną odpowiedzią na postawę Jankélévitcha są wydarzenia z życia Maiti Girtanner, które opisuje Jean Vanier, twórca Arki, międzynarodowej wspólnoty osób niepełnosprawnych. Podczas II wojny światowej Maiti była mieszkanką południowej Francji. Przyłączyła się do ruchu oporu. Schwytano ją i poddano torturom. Zadawał je niemiecki pseudolekarz, specjalizujący się w okaleczaniu ludzi przez ingerencję w centralny układ nerwowy. Maiti była jedyną osobą spośród 20 poddanych torturom, która przeżyła. Późniejsze jej życie pełne było stałego i nieznośnego bólu. Pewnego dnia 1984 roku odebrała telefon. Natychmiast rozpoznała głos owego niemieckiego lekarza, który zadawał jej cierpienie. Spotkali się i odbyli długą rozmowę. Maiti potrafiła mu przebaczyć. Okazało się, iż był burmistrzem małej miejscowości w Austrii. Po powrocie do domu zebrał swoją rodzinę oraz mieszkańców miasteczka i opowiedział im prawdę o swoim życiu. Dwa lata później zmarł na raka.
Przebaczyć mocą Jezusa
Osoby, które przeżyły cierpienie krzywdy i potrafiły przebaczyć, pokazują swoją wiarę, a tym samym wielkość swojego człowieczeństwa. W 2007 roku zmarł kardynał Adam Kozłowiecki SJ. Przez ponad 60 lat oddany był całkowicie sprawom misji. Jako misjonarz pracował w Zambii. Jego współpracownicy wspominają jego wielką pogodę ducha oraz zaangażowanie w powierzone mu dzieło. W czasie wojny więziony był najpierw w Auschwitz, później w Dachau. W sumie 5 lat spędził w obozach koncentracyjnych. Jako sędziwy kapłan, wspominając gehennę niewoli, mawiał: „W obozie zrozumiałem, iż każdy człowiek, również ten w mundurze, jest dla mnie bratem i siostrą”. Jego postawa przebaczenia była przeciwieństwem zemsty. Bóg dał mu 96 lat życia.
Święta Siostra Faustyna, przeżywając trudne relacje z innymi siostrami, tak się modliła: „O Jezu, Ty wiesz, jakich trzeba wysiłków, aby obcować szczerze i z prostotą z tymi, którzy czy świadomie, czy też nieświadomie zadali nam cierpienie. Po ludzku jest to niemożliwe. W takich chwilach staram się odkryć więcej niż kiedy indziej w danej osobie Ciebie, mój Jezu i ze względu na Ciebie, czynię dobro tym osobom.” Autorka „Dzienniczka” zdradza nam sekret drogi do przebaczenia. To modlitwa skierowana do Pana Jezusa, otwarcie się na Jego łaskę oraz ze względu na Niego podjęty wysiłek przebaczenia. Człowiek o własnych siłach nie jest w stanie darować winowajcy. Dopiero spojrzenie na Jezusa i wielokrotne powierzanie Jemu osoby, która skrzywdziła, prowadzi do uzdrowienia serca.
77 znaczy zawsze
Wpatruj się w Jezusa, który z jednej strony w godzinie próby zachował Swoją godność i potrafił odpowiedzieć krzywdzicielowi: „Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?” (J 18, 23). Z drugiej zaś, kochając do końca nieprzyjaciół, modlił się za nich do Ojca z wysokości krzyża: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 33). Jezus nie tylko przekonywał apostołów, iż należy 77 razy, czyli zawsze, przebaczać. Sam dał przykład takiej postawy, gdy umierał na krzyżu, nie mając w Sercu cienia urazy do Swoich oprawców. Jeszcze więcej – On ich kochał i pragnął również obdarzyć Swoim Miłosierdziem. Otwarcie się na Miłosierdzie Boże jest źródłem pojednania. Paradoksalnie, przeżycie krzywdy i oddanie jej Zbawicielowi, może zrodzić głębsze owoce miłości do Boga i bliźniego niż było to wcześniej, przed doświadczeniem bólu.
Źródło Miłosierdzia
Przeżyła to kiedyś Ala, której historię uzdrowienia przywołuje ks. Grzegorz Polok. Jej mama jest alkoholiczką. Ala nieraz obwiniała za to siebie. Miała pretensje do Boga. Czuła się bezsilna i zagubiona. Stopniowo odkrywała moc przebaczenia płynącą z doświadczenia Miłosierdzia Bożego. Swoje świadectwo uzdrowienia tak zakończyła: „Wiem, że gdybym żyła w zdrowej rodzinie, uniknęłabym wielu cierpień, rozczarowań, ale prawdopodobnie nie spotkałabym najważniejszej Osoby w moim życiu, czyli Jezusa”. To On jest źródłem uzdrowienia serca oraz pojednania między ludźmi.
Siostro, Bracie! Może Ty też przeżyłeś łaskę pojednania się z bliźnim. Zapraszam Ciebie, abyś podzielił się swoim świadectwem. Może jeszcze szukasz tej drogi. Modlę się do Boga, abyś nie zniechęcił się i otwierał na źródło Miłosierdzia, którym jest Chrystus.
