Wypłynąć na głębię
W dzisiejszej Ewangelii dostajemy niezwykłą lekcję. Jezus mówi nam, że nie przykazania są najważniejsze! A w zasadzie, że jest coś ważniejszego od nich.
zdjęcie: Backgrounds.hd
2013-10-15
I Rok czytań
Łk 11,37-41
Jezus na obiedzie u faryzeusza. Nawiązuje się między nimi pouczający dialog. Nauczyciel przestrzega człowieka przed dbaniem jedynie o czystość zewnętrzną, podczas gdy zaniedbuje się wnętrze. Mówi, że to nie przepisy prawa stanowią o istocie naszego człowieczeństwa, ale to, co mamy w sercu. Jeśli oczyścimy nasze wnętrze, a tym samym nauczymy się prawdziwie kochać, nie będziemy potrzebowali przepisów, przykazań, nakazów. Wypełnianie ich stanie się dla nas czymś naturalnym.
Chrystus zachęca nas abyśmy zaczęli wymagać od siebie czegoś więcej niż tylko stosowania się do zasad. Zapewnia, że jeżeli zdecydujemy się na prawdziwą ofiarę z samych siebie, to właściwie ustawimy wszystko, co znajduje się wokół nas. Nic tak bowiem nie porządkuje życia jak prawidłowe określenie priorytetów. A o tym, co jest najważniejsze Jezus mówił nam nie raz.
Miłość jest odpowiedzią na wszystkie pytania. Jest początkiem i końcem wszystkiego. Tylko dzięki niej będziemy potrafili właściwie rozpoznawać jak i gdzie powinniśmy kroczyć w życiu. Tylko ona da nam pewność, że wiemy w jaki sposób powinniśmy żyć. Zapominając o sednie naszego istnienia, a przestrzegając jedynie przykazań, nie osiągniemy pełni, którą pragnie nam ofiarować Chrystus. On nie wymaga od nas rzeczy niemożliwych. Doskonale wie, że prawdziwa zdolność do kochania leży w zasiągu naszych możliwości. Przykazania są jedynie wskazówkami, drogowskazami, które prowadzą do rzeczywistego spełnienia.
Chciejmy uczyć się każdego dnia prawdziwej i szczerej miłości. Prośmy Pana, aby ukazywał nam właściwą drogę i stawiał przed nami wyzwania, na które z radością pokornego ucznia powinniśmy odpowiadać. Uczęszczamy przecież do niezwykłej szkoły największego Mistrza. Módlmy się, abyśmy potrafili dziękować za ten wielki dar i chcieli właściwie z niego korzystać.
