Kim jestem dla ciebie?
Jezus kieruje pytanie do Swoich przyjaciół. Wskazuje przez to, że najgłębsze poznanie dokonuje się nie tylko na podstawie obserwacji, lecz przede wszystkim na drodze międzyosobowej relacji.
zdjęcie: www.wordpress.com
2014-06-29
Rok A
Mt 16, 13-19
W dzisiejszej Ewangelii z ust Jezusa pada pytanie, które jest kluczowe dla Jego uczniów. Odpowiedź na owo pytanie: „Za kogo Mnie uważacie?” decyduje bowiem o tym, czy ktoś jest chrześcijaninem czy nie. Jeśli dla kogoś Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga żywego, to dokonuje on ściśle określonego wyboru drogi życiowej. Jest to droga od egoizmu do miłości.
W odpowiedzi na pytanie Jezusa uczniowie przytaczają powszechnie panujące o Nim opinie. Wskazują przy tym na związek Jezusa z Janem Chrzcicielem, z Eliaszem, z Jeremiaszem i z którymś z proroków. Związek ten nie ma na uwadze utożsamienia Jezusa z tymi postaciami (wszyscy oni już umarli), lecz na podkreśleniu podobieństwa. Tym punktem wspólnym jest postrzeganie Jezusa w jego funkcji prorockiej – jako usta objawiającego wolę Samego Boga. Uczniowie przytaczają z imienia trzy postacie – Jana Chrzciciela, Eliasza i Jeremiasza – które mają wyraźnie tożsamość prorocką. Przytoczone różne opinie o osobie Jezusa mogą świadczyć, że ludzie nie dostrzegają w Nim Mesjasza i Syna Bożego, lecz jedynie proroka, który kontynuuje misję swoich poprzedników.
Jezus nie zadowala się jednak taką odpowiedzią i kieruje do uczniów bardziej osobiste pytanie. Jego pytanie domaga się konkretnej, personalnej odpowiedzi. Jezus nie chce poprzestać na ogólnych sądach i opiniach. Pragnie aby uczniowie słuchający Jego nauki i widzący Jego cudowne czyny sami dali świadectwo dotyczące Jego tożsamości. W pytaniu tym mocny akcent położony jest na zaimek osobowy „wy”. Jezus kieruje pytanie do Swoich przyjaciół. Wskazuje przez to, że najgłębsze poznanie dokonuje się nie tylko na podstawie obserwacji, lecz przede wszystkim na drodze międzyosobowej relacji.
W imieniu wszystkich uczniów odpowiedź daje Piotr. Dokonuje on odważnej identyfikacji Mistrza z Nazaretu z zapowiadanym Mesjaszem (gr. Christos), który jest Synem Boga żywego. Poprzez swoją szczerą odpowiedź Piotr staje się uczestnikiem tajemnicy Boga. Jego odpowiedź wskazuje, że Jezus jest dla niego kimś, na kogo gotów jest postawić całe swoje życie.
Dialog Jezusa z uczniami pod Cezareą Filipową wskazuje na głęboką relację Mistrza do otaczających Go osób. Jezus pierwszy rozpoczyna ten dialog, prowokując uczniów do poszukiwania głębszych odpowiedzi. Szukając odpowiedzi na pytanie Jezusa uczniowie mogą wchodzić głębiej w tajemnicę Boga i człowieka. Określając tożsamość Jezusa uczniowie potrafią lepiej rozpoznać także swoją własną tożsamość. Pełne wiary wyznanie Szymona Piotra stwierdzające, że Jezus jest Mesjaszem i Synem Bożym, umożliwia Piotrowi wiedzę o jego własnej funkcji i tożsamości (skała Kościoła, klucze Królestwa, władza pasterska). Szymon Piotr zostaje nazwany błogosławionym, gdyż w dialogu z Jezusem nie opiera się na swoich ludzkich siłach („ciało i krew”), lecz na objawieniu Ojca, który jest w Niebie.
Piotr dowiedział się kim jest po tym, jak w Jezusie rozpoznał Mesjasza, Syna Bożego. Poznanie Jezusa prowadzi do poznania siebie. Kto nie pozna Boga, będzie miał problem z własną tożsamością. Tylko w Twarzy Boga człowiek jest w stanie rozpoznać siebie samego, odkryć swoją wartość i powołanie. Tylko trwając w Bogu, człowiek może przekonać się o swojej wyjątkowości i wybraniu. Tylko przy Bożym Sercu człowiek będzie prawdziwie sobą.
