Nie tylko cuda
Chrystus pragnie nam dzisiaj pokazać, że cuda, które czyni, nie są istotą naszej wiary.
zdjęcie: www.freechristomages.org
2014-09-03
II Rok czytań
Łk 4,38-44
Obraz wydarzeń z dzisiejszej Ewangelii jest bardzo prosty, a jednocześnie zaskakujący. Oto Jezus pojawia się w domu Szymona. Poproszony, uzdrawia jego teściową. Wieść o tym wydarzeniu szybko się roznosi. Do Jezusa przychodzą inni, prosząc o cud. Chrystus uzdrawia coraz więcej chorych. W pewnym momencie jednak odchodzi. Dlaczego? Przecież potrzebujących było tak wielu. Czy byli oni gorsi od tych, którym Jezus pomógł?
Chrystus próbuje nam pokazać, że cuda nie są esencją Jego słów. On przyszedł na ziemię, aby pokazać nam drogę do zbawienia, a nie rozwiązać wszystkie nasze powszednie problemy. Nie możemy zapominać, że winniśmy podążać za nauką Jezusa i wpatrywać się w Niego jak w pasterza pasącego owce. Każde Jego słowo jest cenną wskazówką na drodze do zbawienia.
Nasza ludzka natura lubi jednak spektakularność. Efekty cudów widać gołym okiem, od razu, to przemawia do nas niezwykle mocno. Cuda naocznie potwierdzają prawdziwość słów Zbawiciela, dostarczają mocnych argumentów nie tylko naszej wierze, ale i rozumowi. Chrystus wie, że ich potrzebujemy. Zwraca nam jednak uwagę, że najważniejsze nie jest to, co widzialne dla zmysłów.
Aby nasze życie nabrało pełni, musimy zaufać, że Bóg poprowadzi nas we właściwym kierunku. Powierzając Mu swoje kłopoty i zmartwienia winniśmy wierzyć, że nie jesteśmy z nimi sami. Chrystus nigdy nas nie opuszcza. Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie naocznie zobaczyć efektów Jego pomocy, możemy być pewni, że działa On w cichości. W naszych codziennych spotkaniach z Bogiem nie chodzi o spektakularność i fajerwerki. Mimo że cuda się zdarzają i są niezwykle ważnym potwierdzeniem słów Jezusa, to nie stanowią one istoty naszej wiary.
Próbujmy każdego dnia ufać Panu jeszcze bardziej, nie oczekując natychmiastowego rozwiązania naszych bolączek. Dajmy się poprowadzić, a i na cuda przyjdzie czas.
