Rodzina darem Bożym

Rodzina jest trwałą wspólnotą, która dąży do świętości oraz uczestniczy w misji Kościoła katolickiego. Termin „rodzina” pochodzi od słowa „rodzić”, a zatem małżeństwo kobiety i mężczyzny staje się rodziną z chwili poczęcia dziecka. Rodzina jest wspólnotą, w której człowiek w pełni rozwija się i utrwala wzajemne relacje. Bóg przekazał człowiekowi, w akcie stworzenia, pragnienie do zakładania rodziny, co objawia się w naturalnej zdolności oraz skłonności mężczyzny i kobiety do potomstwa (Księga Rodzaju 1, 27–28; por. 2, 18). Przykładem dla wszystkich rodzin chrześcijańskich jest Święta Rodzina z Nazaretu (Jan Paweł II, Familiaris Consortio, nr 86). Kościół katolicki od początku otacza rodzinę szczególną opieką.

Istotnym elementem w życiu rodzinnym jest miłość, która ma swoje źródło w Bogu. Pragnienie miłowania i bycia miłowanym przez innych ludzi staje się przewodnim motywem działań osoby, zarówno w odniesieniu do Stwórcy, jak i do wszystkich ludzi. Człowiek, stworzony przez Boga z miłości, zostaje nią również obdarzony i dzięki temu jest zdolny kochać. Brak miłości w rodzinie często wpływa negatywnie na wzajemną relacje, a życie rodzinne domaga się dojrzałych relacji międzyosobowych wszystkich jej członków. Miłość w rodzinie ma zasadnicze znaczenie, jest istotną podstawą wzajemnego rozwoju. Jest ważnym czynnikiem, który wytwarza w rodzinie wzajemne upodobanie oraz zbliża ludzi do siebie, powodując radość z wzajemnego ze sobą przebywania i otwiera ich na wzajemne potrzeby. Miłość skierowana ku rodzicielstwu, które realizuje się w wychowaniu potomstwa, stanowi istotę treści powołania do życia małżeńskiego i rodzinnego. Miłość tak, jak dar małżeństwa i rodziny, również jest darem Boga. Miłość z natury swojej nie zamyka się w sobie, lecz jest otwarta na dar życia. Dlatego wielkie zadanie stoi przed małżonkami niemogącymi posiadać własnego potomstwa. Zachęca się ich do adopcji, bądź tworzenia rodzin zastępczych, które jest zarazem pięknym świadectwem odpowiedzialnej i dojrzałej miłości małżeńskiej. Dlatego rodzicielska miłość powinna być także skierowana do tych dzieci, które nie mają już rodziców.

Rodzice są odpowiedzialni za siebie i za całą rodzinę, za rozwój wiary katolickiej, za uświęcenie i zbawienie wszystkich członków, dlatego tak ważna jest codzienna, wzajemna modlitwa. Bardzo ważne w życiu rodzinnym jest udział w sakramentach świętych, szczególnie w częstym korzystaniu ze sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii, a także uczestniczenie w religijnych wydarzeniach rodzinnych. Obowiązkiem rodziców jest dobrze wychować dzieci i zapewnić im właściwe warunki do wszechstronnego rozwoju. Najłatwiej to zadanie względem dzieci wypełnia się przez wspólnotę rodzinną opartą na trwałym, wiernym związku małżeńskim, którego fundament stanowi wzajemna miłość rodziców. Rodzina jest najlepszym środowiskiem do przygotowania do życia małżeńskiego i rodzinnego. Rodzice mają pierwszeństwo i podstawowe prawo do wychowania swoich dzieci (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1657; por. Jan Paweł II, Familiaris Consortio, nr 36–37). Dokonuje się to poprzez ukazanie odpowiednich wzorców oraz nauczenie dojrzałego patrzenia na małżeństwo i rodzinę.

Szczególnymi dniami dla rodziny jest niedziela i święta nakazane, które mają duży wpływ na rozwój ich życia rodzinnego i duchowego, ponieważ dają okazję do budowania wspólnoty rodzinnej. Dni wolne od pracy umożliwiają poświęcenie większej ilości czasu najbliższym, a także nawiązaniu częstszych relacji z całą rodziną. Należy ten dzień również przeznaczyć na pogłębienie wspólnego życia duchowego, jak i podtrzymywanie i pielęgnowanie więzów rodzinnych (Jan Paweł II, Dies Domini, nr 52; por. Konstytucja Dogmatyczna o Kościele, nr 67). Nie można zapominać także o wspólnych posiłkach i rozmowach, które integrują rodzinę i uczą życia wspólnotowego. Ważnym elementem życia rodzinnego jest także czytanie Pisma Świętego i literatury religijnej, która powinna być dostępna w każdym katolickim domu. Obowiązkiem w życiu rodzinnym jest odwiedzanie chorych i samotnych z rodziny, a także innych, niebędących krewnymi. Jednym z objawów podkreślenia uroczystego dnia jest odświętny ubiór, który uwidacznia świąteczny charakter dnia i jest wyrazem szacunku do Jezusa Chrystusa.

Obowiązkiem rodziców jest nauczenie dzieci modlitw i pieśni chrześcijańskich oraz wierszy i pieśni patriotycznych, mówiących o miłości do Boga, rodziny i Ojczyzny. Powinno się także przekazać historię Naszej Ojczyzny - Polski, by nauczyć je od najmłodszych lat miłości do Niej oraz szacunku do wszystkich ludzi. Nie można zapominać o dziejach własnej rodziny, które powinno się przekazywać młodszemu pokoleniu. Ważne jest wspólne odwiedzanie grobów zmarłych z rodziny, by pomodlić się za nich, a także by pamięć o nich nie przeminęła. Zadania te winny być realizowane przez rodziców poprzez własny przykład, aby słowa szły w parze z postawą ich życia. Wszystko to służy rozwojowi życia rodzinnego i trwałości więzów międzypokoleniowych.

Obecnie rodzina jest narażona na niebezpieczeństwo, ze względu na tendencje osłabiania jej trwałości. Zagrożenie dla każdego społeczeństwa stanowi przyznawanie przez prawodawstwa państwowe statusu małżeństwa związkom między osobami tej samej płci oraz brak poszanowania prawa do życia dzieci poczętych, jak i propagowanie eutanazji, aborcji, in vitro, czy gender. Należy uświadomić sobie, że życie rodzinne jest uczestnictwem w misji Kościoła katolickiego, a tym samym drogą do świętości oraz to, że każde ludzkie życie jest nietykalne od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Obowiązkiem wszystkich jest chronić i szanować każde ludzkie życie, a także dar małżeństwa i rodziny.

Autorzy tekstów, pozostali Autorzy, Najnowsze