Jezus – Prawodawca
Jezus nie przynosi nam jakichś nowych wymagań moralnych, znacznie bardziej „wyśrubowanych” ale przynosi dar serca nowego, prawdziwie uwolnionego od grzechu.
zdjęcie: www.flickr.com
2015-02-27
I Rok czytań
Mt 5, 20-26
Fragment dzisiejszej Ewangelii jest częścią Jezusowego Kazania na Górze. W całym Kazaniu Jezus przeprowadza nas z poziomu skostniałego patrzenia na Prawo, które ocenia jedynie zewnętrzne czyny, do poziomu intencji serca, które są źródłem czynów. Jezus nie przynosi nam jakichś nowych wymagań moralnych, znacznie bardziej „wyśrubowanych” ale przynosi dar serca nowego, prawdziwie uwolnionego od grzechu. To serce synowskie, uzdrowione i posłuszne Duchowi Świętemu będzie zdolne pojąć i zaakceptować nowe Prawo, które jest w nie wpisane.
Jezus wskazuje na uczonych w Piśmie i faryzeuszów jako tych, którzy dobrze znają Prawo i gorliwie je wypełniają; są oni przykładem doskonałej obserwacji przepisów. Jeśli więc ludzie najbardziej sprawiedliwi i doskonali nie mają sprawiedliwości wystarczającej, by znaleźć się w królestwie Bożym, to o jakiej sprawiedliwości mówi Jezus? Otóż sprawiedliwości nie można sprowadzić do doskonałej znajomości kodeksów prawa. Prawo jedynie wykazuje człowiekowi popełniony grzech, i stwierdza, że „zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23). Nie daje ono jednak siły, by stać się sprawiedliwym i wypełniać wolę Bożą. Znajomość Prawa nie może zastąpić miłości w sercu, która przenika myśli, słowa i czyny człowieka, która daje mu życie.
Jezus proponuje więc w miejsce sztywnych przepisów ów dar nowego serca, zdolnego kochać Boga jako Ojca i ludzi jako swoich braci i siostry. Kto kocha, nie będzie mógł kłamać, kraść, zabijać, cudzołożyć (por. Rz 13,9-10). Kto kocha, wypełnia Prawo. Nowe Prawo ogłoszone przez Jezusa jest więc wewnętrznym prawem miłości, wypisanym w sercu przez Ducha Świętego (por. Rz 8,2). Wyższość sprawiedliwości uczniów Chrystusa nad sprawiedliwością faryzeuszów nie może być więc rozumiana w sensie „ilościowym” jako jeszcze większa drobiazgowość i gorliwość w zachowywaniu przepisów i przykazań, ale w sensie jakościowym: chodzi o inny typ sprawiedliwości, o wypełnianie woli Bożej wynikające z innej zasady, inspirowane pragnieniem serca – serca nowego, które stworzone zostało w człowieku przez Boga i które posłuszne jest Duchowi Świętemu.
