O trudzie człowieka i łasce Boga
Z Księgi Psalmów. Łaska Boga wspiera ludzkie działania i wysiłki. Proszę o otwarcie Pisma Świętego na Psalmie 127
zdjęcie: canstockphoto.pl
2015-02-27
Już zwięzła lektura Psalmu 127 pozwala dostrzec w nim dwie jednostki tematyczne: pierwszą, którą tworzą wersy 1-2 z przesłaniem, że bez Bożej pomocy nic nie można zdziałać oraz drugą z wersami 3-5, w których czytamy o darze rodzicielstwa. Forma kompozycji i treść tego Psalmu umiejscawiają go pośród psalmów mądrościowych.
Na treść pierwszej części składają się trzy obrazy: budowa domu, ochrona miasta (wers 1) i ogólny opis wysiłku człowieka rozpoczętego wczesnym rankiem, a zakończonego późnym wieczorem (wers 2). W każdym z nich wyeksponowana jest prawda, że bez Bożego błogosławieństwa (Bożej pomocy), nawet najbardziej intensywne ludzkie działanie będzie bezowocne. W Księdze Przysłów znajdujemy słowa: „Błogosławieństwo Pana jest bogactwem, własny trud niczego tu nie doda” (Prz 10, 22). Wersy te nie są komplementem dla lenistwa lub zachętą, aby wszystko co w życiu powinniśmy zrobić, przerzucić na Boga. Nie jest On naszym służącym, który wykona za nas to, co sami możemy zrealizować. Lenistwo jest wyraźnie piętnowane w Biblii (zob. np.: Rdz 3, 19; Prz 10, 4-5; 12, 24-28; 26, 13-16), a św. Paweł do chrześcijan w Tesalonikach, którzy uchylali się od pracy, wprost napisał: „Kto nie chce pracować, niech też nie je” (2 Tes 3, 10).
Pierwsze dwa wersy Psalmu 127 nie mogą osłabiać zapału w pracy (codziennych obowiązkach) lub usprawiedliwiać nieróbstwa albo uciekania w modlitwę, zamiast wypełniać to, co należy do moich obowiązków, wynika z życiowego powołania albo po prostu z umowy o pracę. Wersety te ostrzegają jednak przed działaniem wyłącznie na własną rękę; przed zaślepieniem, że wszystkiego mogę w życiu sam dokonać; przed zgubnym myśleniem, że jestem całkowicie samowystarczalny i nie potrzebuję ani drugiego człowieka, ani tym bardziej Boga (zob. także: Syr 11, 11-28; Łk 12, 15-21). Naszym „zadaniem” jest trwać przy Bogu i mieć czas na sen, wieńczący dobrze przeżyty dzień (zakończenie wersu 2).
Druga część Psalmu (wersy 3-5) stanowi pochwałę dla rodzicielstwa, ze szczególnym akcentem na ojcostwo. Wers 3 przypomina, że dzieci są darem Boga, a nie własnością człowieka. Dar ten zobowiązuje. Nie może być także przedmiotem zawłaszczenia lub roszczeń.
W wersach 4-5 spotykamy się z dwoma obrazami powszechnie znanymi w czasach naszego psalmisty. Pierwszy dotyczy wojownika – łucznika, którego kołczan był wypełniony mocnymi i dobrze przygotowanymi strzałami, a drugi (właściwie nieznany w naszej kulturze) nawiązuje do bram miejskich, przy których gromadzili się mieszkańcy miast, aby dochodzić sprawiedliwości (prototyp sądów) albo wymienić lub zakupić towar (prototyp targowisk). W naszym Psalmie jest mowa o kwestii sprawiedliwości (rozprawy sądowej – zob. np.: Rt 4, 1-10). Synowie, którzy wraz ze swoim ojcem gromadzili się przy miejskiej bramie (czyli w sądzie), byli jego adwokatami.
Za dar rodzicielstwa, za otrzymane dzieci, trzeba Bogu dziękować. Nawet wtedy, gdy będą już dorosłe i wyruszą w swoją drogę życia.
Obydwie części Psalmu 127 uczą szacunku i pokory wobec własnego życia. Nie wszystko zależy w nim tylko od nas, ale też nie wszystko zależne jest wyłącznie od Boga. Dysponujemy darem wolności i możliwością decyzji.
W Ewangelii według św. Jana znajdujemy między innymi takie słowa Jezusa: „Beze mnie nic nie możecie uczynić” (J 15, 5), a św. Jakub z Bożego natchnienia radzi: „Teraz wy, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, a będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Wszelka taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, ten grzeszy” (Jk 4, 13-17). Wszystko zatem co w życiu czynimy, czyńmy z Bogiem.
Zobacz całą zawartość numeru ►
