Pozostać w skromności
To skromność, a nie wywyższanie się, może nas doprowadzić do wiecznego życia z Chrystusem.
zdjęcie: Backgrounds.hd
2015-05-27
I Rok czytań
Mk 10,32-45
Uczniowie chcieli mieć udział w chwale Pana. Chcieli być blisko Niego w najważniejszym dla ludzkości momencie. Ale Jezus dał im do zrozumienia, że nie na tym polega prawdziwa wielkość. O nią nie wystarczy tak po prostu poprosić. Trzeba ją sobie wcześniej wysłużyć.
Całe nasze życie to nieustanne dążenie do spotkania z Panem. Jednak aby dojść razem z Nim do wielkości, potrzeba dużo czasu i cierpliwości. Nie da się pójść na skróty, wybrać łatwiejszego rozwiązania. Chrystus mówi, że jeśli sami będziemy chcieli się wywyższać, to zostaniemy poniżeni i będziemy nie tymi, którzy mają udział w chwale.
Takie podejście, tak po ludzku, nie jest proste. Pan Bóg przeznaczył nas bowiem do wielkości. Zapewnił nas, że jeśli tylko będziemy Mu ufać i zachowywać Jego przykazania, znajdziemy miejsce u Jego boku. To oczywiste, że już nie potrafimy się doczekać, że już tak bardzo chcielibyśmy wyjść na spotkanie z Chrystusem. Wszystko ma jednak swój czas i swoje miejsce. Nie możemy niczego sztucznie przyśpieszyć. Musimy uzbroić się w cierpliwość i pokorę – do tego zachęca nas Jezus. Wpatrujmy się w Jego postawę, zwracajmy uwagę na Jego ziemskie poczynania. Niech one będą dla nas przykładem jak służyć innym i nie domagać się za to nagrody. Możemy być pewni, że Bóg z miłością osądzi nasze uczynki i z pewnością o nas nie zapomni.
