Uczniowie Boga
To prawda, że wiara jest łaską. Ale jest łaską, udzielaną tym, którzy otworzą swe serca na jej przyjęcie, którzy stale wsłuchują się w głos Boga w swojej duszy. To naprawdę niewielki wysiłek w porównaniu do wiecznej nagrody. Jezus obiecał przecież: „Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne”.
zdjęcie: Backgrounds.hd
2015-08-10
Rok B
J 6,41-51
Pierwszy wers dzisiejszej Ewangelii przypomina jako żywo toczone i dziś dyskusje na temat Syna Bożego. I dziś, zamiast starać się zrozumieć i choćby tylko zbliżyć do prawdy, mniej lub bardziej świadomie czepiamy się pojedynczych słów, próbujemy je przeinaczyć i uczynić z nich karykaturę słów. To przecież dużo łatwiejsze. Podobnie i Żydzi szemrali przeciwko Jezusowi, dlatego że powiedział: «Jam jest chleb, który z nieba zstąpił», i mówili: «Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakżeż może On teraz mówić: Z nieba zstąpiłem»? Tylko że to nic nie da, a jedynie pozbawia człowieka pokoju w sercu i świadomości, że jest w bezpiecznych ramionach Boga. To prawda, że wiara jest łaską. Ale jest łaską udzielaną tym, którzy otworzą swe serca na jej przyjęcie, którzy stale wsłuchują się w głos Boga w swojej duszy. To naprawdę niewielki wysiłek w porównaniu do wiecznej nagrody. Jezus obiecał przecież: „Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne”, a On nie rzuca słów na wiatr.
Już maleńkie dziecko przy piersi swej matki siłą instynktu czuje, że aby żyć, musi się stale posilać mlekiem swej rodzicielki. Także Jezus nie pozostawia swych uczniów głodnymi. Mówiąc o Sobie, że jest chlebem życia ma na myśli „chleb, który z nieba zstępuje”, „chleb żywy” – pokarm zapewniający życie wieczne. Tym chlebem jest Jego Ciało, to samo, które On – Bóg – oddał za życie świata. Jezus niejednokrotnie powtarza, że kto w Niego uwierzy, będzie miał życie wieczne. Uwierzyć w Jezusa to patrzeć na cały świat, na rzeczywistość – także tę, jaką zastajemy po opuszczeniu murów własnej świątyni – Jego oczami. Uwierzyć w Jezusa to naśladować jego postępowanie i Jego miłość – nie wybiórczo, nie wtedy, gdy jest to dla nas wygodne, lecz zawsze. Na tym dopiero polega „spożywanie” Ciała Jezusa. Możemy się tego nauczyć tylko w szkole Jezusa.
