Bóg wywyższa pokornych
Żaden człowiek nie jest w stanie prześcignąć Maryi w Jej pokorze, dlatego też żaden człowiek nie dostąpił takiej łaski, jak Ona.
zdjęcie: www.freechristimages.org
2015-08-14
Rok A
Łk 1,39-56
Przeżywamy dziś Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a cały Kościół słowami psalmu responsoryjnego przed Ewangelią powtarza: „Maryja została wzięta do nieba, radują się zastępy aniołów”.
Dzisiejsza Ewangelia, jakby szanując pokorę Jezusowej Matki, nie opowiada jednak o tym ważnym epizodzie z życia Maryi. Przywołuje za to scenę, w której poznajemy Ją w jej zwykłej roli „służebnicy” . Maryja udaje się bowiem w góry, do pewnego miasta w pokoleniu Judy, by usługiwać swej krewnej Elżbiecie, która w podeszłym wieku otrzymała od Boga łaskę macierzyństwa. Następuje zachwycające spotkanie dwóch brzemiennych matek, podczas którego starsza z nich, pod natchnieniem Ducha Świętego rozpoznaje w młodszej Matkę swojego Zbawiciela i oddaje Jej należną cześć i chwałę: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.
A jak to powitanie przyjmuje Maryja? Całą chwałę przypisuje Bogu i każdym swoim słowem stara się Go uwielbić i wywyższyć, zaś siebie umniejszyć: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest imię Jego”.
To nie fałszywa skromność, lecz tylko stwierdzenie faktu, że wszystko, co ma i to, kim jest zawdzięcza jedynie Bogu – swojemu Stwórcy. Żaden człowiek nie jest w stanie prześcignąć Maryi w Jej pokorze, dlatego też żaden człowiek nie dostąpił takiej łaski, jak Ona.
Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej jest dziś jednym z dogmatów naszej wiary, i choć dopiero 1 listopada 1950 roku papież Pius XII ogłosił, że: „…Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej", to jednak świadomość tego Jej wyróżnienia i wiara w to, że Pan Jezus nie pozostawił ciała swojej Matki na ziemi, ale je uwielbił, uczynił podobnym do swojego ciała w chwili zmartwychwstania i zabrał do Nieba, była powszechna w Kościele pierwszych wieków.
Obchodząc dziś Jej święto pamiętajmy nie tylko o Jej chwale, ale także o Jej uniżeniu jako „służebnicy Pańskiej” i starajmy się Ją w tym naśladować.
