Z kart historii Apostolstwa Chorych
(część ósma)
W 1966 roku z inicjatywy ks. Jana Szurleja zaczęto organizować pielgrzymkę osób chorych na Jasną Górę. Do dzisiaj pielgrzymka ta gromadzi chorych i niepełnosprawnych z wielu stron Polski.
zdjęcie: Archiwum Apostolstwa Chorych
2015-10-30
Nowy, 1966 rok dla Apostolstwa Chorych, podobnie jak dla całego Kościoła w Polsce był rokiem podwójnego jubileuszu: tysiąclecia istnienia państwa polskiego i tysiąclecia Chrztu Polski. Ksiądz Jan Szurlej przypomniał chorym, że do tego jubileuszu przygotowuje wszystkich wiernych dziewięcioletnia nowenna do wędrującej po Polsce w swoim wizerunku Maryi, Królowej Polski. Ponadto papież Paweł VI z okazji zamknięcia Soboru, wzywając wszystkich do duchowej przemiany, ogłosił nadzwyczajny Jubileusz, który miał trwać od 1 stycznia do 29 maja 1966 roku.
Wzruszające orędzie
Członkowie Apostolstwa Chorych od dawna żyli sprawami niedawno zakończonego Soboru Watykańskiego II. W lutowym numerze „Apostolstwo Chorych” dokonało podsumowania obrad Soboru i zamieściło sprawozdanie z uroczystości ich zamknięcia, które miało miejsce w grudniu 1965 roku. Szczególnie wzruszająco zabrzmiało orędzie do chorych, które w towarzystwie Prymasa Wyszyńskiego wygłosił kardynał Meouchi. Powiedział on m.in.: „Dla was wszystkich braci doświadczonych, nawiedzonych cierpieniem w jego rozlicznych formach Sobór ma specjalne orędzie. Czuje on, że ku niemu kierują się wasze oczy błagające, błyszczące od gorączki, albo przygaszone zmęczeniem, oczy pytające, które na darmo szukają sensu ludzkiego cierpienia i z tęsknotą pytają, kiedy i skąd przyjdzie pomoc. Najdrożsi Bracia! My głęboko odczuwamy w naszych sercach ojców i pasterzy wasze jęki i wasze skargi. A nasza przykrość wzrasta na myśl, że nie możemy wam przynieść zdrowia cielesnego, ani umniejszenia waszego cierpienia. Ale za to mamy wam do darowania coś głębszego i cenniejszego, prawdę jedynie zdolną oświetlić tajemnice cierpienia i przynieść wam ulgę bez złudzeń. Wiarę w zjednoczenie się z Mężem Boleści, z Chrystusem Synem Bożym, ukrzyżowanym za nasze grzechy dla naszego zbawienia. Chrystus nie usunął cierpienia, nawet nie chciał nam odsłonić całkowicie jego tajemnicy. On wziął je na Siebie i to wystarczy byśmy zrozumieli jego cenę. O, wy wszyscy, którzy bardziej odczuwacie ciężar krzyża, wy, o których się milczy, wy nieznani cierpiący odzyskajcie odwagę. Wy jesteście uprzywilejowanymi Królestwa Bożego, królestwa nadziei, i szczęścia, i życia. Wy jesteście braćmi Chrystusa cierpiącego i wraz z Nim, jeśli chcecie, zbawiacie świat”.
Bliżej chorych
Krajowy sekretarz Apostolstwa Chorych wezwał chorych aby 14 kwietnia, w dzień Jubileuszu Chrztu Polski wraz z całym Kościołem odśpiewali uroczyste Te Deum, dziękując za łaski minionego Tysiąclecia. W pierwszy dzień świąt Wielkiej Nocy ks. Szurlej odprawił w tej intencji Mszę. 10 kwietnia zostały także odprawione Msze Święte w intencji wszystkich przyjaciół i dobrodziejów Apostolstwa Chorych, za wszystkich chorych i cierpiących, a także za zmarłych członków Apostolstwa Chorych oraz ks. Michała Rękasa.
Czerwcowy numer „Apostolstwa Chorych” z roku 1966 przypomniał ważną dla chorych informację, że na podstawie specjalnego Listu Apostolskiego Pawła VI księża proboszczowie mogą zwracać się do kurii diecezjalnych z prośbą o zezwolenie na odprawienie Mszy w pokoju zajmowanym przez człowieka obłożnie chorego. Możliwość taką dużo wcześniej postulował już założyciel Apostolstwa Chorych w Polsce – ks. Michał Rękas. Do Sekretariatu Apostolstwa Chorych zaczynają napływać listy chorych, którzy doświadczyli już tego dobrodziejstwa z wyrazami wdzięczności za dopuszczenie takiej możliwości. Wprowadzone zostały także uproszczenia w zakresie udzielania Komunii Świętej w szpitalach. Do Sekretariatu coraz częściej napływają też informacje od chorych o odbywających się w rozmaitych parafiach w Polsce Dniach Chorego. Mają one miejsce m.in. w archidiecezji krakowskiej przy udziale pasterza archidiecezji ks. arcybiskupa Karola Wojtyły.
19 lipca 1966 roku dał początek Ogólnopolskim Pielgrzymkom Chorych i Niepełnosprawnych na Jasną Górę, o których marzył już założyciel Apostolstwa Chorych ks. Michał Rękas. Tego dnia na życzenie samych chorych odbył się tam bowiem Milenijny Dzień Chorych, w którym uczestniczyło około 2 tysiące cierpiących pielgrzymów z różnych stron Polski. Chorzy ofiarowali Matce Najświętszej specjalne wotum z umieszczonym na nim krzyżem Apostolstwa Chorych. W swoich listach do Sekretariatu jeszcze długo po tym niezwykłym wydarzeniu dawali wyraz głębokim przeżyciom, jakie towarzyszyły im tego dnia na Jasnej Górze i oczekiwali następnej takiej okazji do spotkania z Matką Chrystusa.
Znów u Matki
W kwietniowym numerze „Apostolstwa Chorych” z 1967 roku ukazał się list generalnego dyrektora Apostolstwa Chorych w Holandii ks. H. Roosena skierowany do ks. Jana Szurleja z życzeniami dalszego rozwoju Apostolstwa Chorych w Polsce i wytrwania w służbie na rzecz ludzi chorych. Z kolei 30 maja sekretarz Apostolstwa Chorych w Polsce złożył swoje gratulacje nowo mianowanemu kardynałowi Karolowi Wojtyle. Ksiądz kardynał 22 czerwca w specjalnym liście do chorych poprosił ich o wsparcie modlitewne jego posługi.
19 lipca 1967 roku, podobnie jak w roku poprzednim, odbył się w jasnogórskiej Bazylice Dzień Chorego. O godzinie 9.00 powitano zgromadzonych chorych, którzy wzięli udział we Mszy świętej w intencji Ojca Świętego. O godz. 10.00 paulin, ojciec Jaskółowski, witając chorych w imieniu Klasztoru przypomniał rolę Matki Bożej w życiu ludzi chorych, natomiast ks. biskup Franciszek Musiel z Częstochowy przedstawił chorych ich Cudownej Lekarce. O godzinie 10.30 rozpoczęły się równocześnie dwie Msze Święte. Jedną za wszystkich chorych obecnych w Bazylice Jasnogórskiej odprawił ks. biskup Józef Kurpas z Katowic. Ksiądz biskup wygłosił też do nich homilię. Drugą Mszę Świętą za chorych nieobecnych i najbardziej cierpiących odprawił w Kaplicy Cudownego Obrazu ks. Longin Skrobol z Katowic. Po Mszach chorym odczytano telegram ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego i list ks. Kardynała Wojtyły.
Ksiądz Prymas napisał: „Umiłowanym dzieciom Bożym w Pielgrzymce Chorych do Lekarki Chrześcijańskiej przesyłam uczucia braterskiej wspólnoty. W waszych cierpieniach i pielgrzymich modlitwach wypraszam ducha ufności i przesyłam słowa pociechy, by cierpienia chorych wspierały Kościół Święty w jego pracy nad umacnianiem miłości wszystkich dzieci rodziny ludzkiej”.
Po zasłonięciu Cudownego Obrazu kapłani błogosławili chorych wkładając na nich ręce, aby zgodnie ze słowami Pisma Świętego „lepiej się mieli”. Od godz. 13.00 ojcowie paulini podejmowali chorych obiadem, a o 14.00 chorzy spotkali się z Bogiem w pieśniach ojca Duvala w wykonaniu ks. Stanisława Sierli z Katowic. Po pięknym koncercie część chorych na Wałach, zaś słabsi w Kaplicy Cudownego Obrazu rozważali Mękę Pana Jezusa. O godz. 16.00 nabożeństwem lourdzkim zakończyło się to drugie ogólnopolskie spotkanie chorych z Matką ludzi cierpiących.
Ojciec Jaskółowski powiedział: „Jak Wy, drodzy chorzy, nie wyobrażacie sobie waszego cierpienia bez Maryi, tak i Ona nie wyobraża sobie Jasnej Góry bez was”. Swoją wizytę u Matki Bożej chorzy pielgrzymi udokumentowali specjalnym wotum. Podobnie jak w roku poprzednim w jasnogórskim Dniu Chorego uczestniczyło ponad 2 tysiące osób, którym cztery punkty lekarsko-pielęgniarskie zorganizowane przez siostry elżbietanki z Wrocławia gotowe były nieść niezbędną pomoc medyczną.
Chorzy w Fatimie
W październiku 1967 roku, przy okazji relacji z pielgrzymki papieża Pawła VI do Turcji ks. Jan Szurlej zwrócił się do chorych z prośbą by „kapitał swoich cierpień” ulokowali w wielką sprawę zjednoczenia chrześcijaństwa. 18 października 1967 roku z okazji przypadającego święta św. Łukasza – patrona pracowników służby zdrowia – ksiądz sekretarz odprawił za nich Mszę Świętą.
Po śmierci ks. biskupa Stanisława Adamskiego nowym ordynariuszem diecezji katowickiej został ks. biskup Herbert Bednorz, którego członkowie Apostolstwa Chorych znali z licznych listów, jakie kierował do nich na łamach miesięcznika. W marcowym numerze Listu do Chorych ks. Jan Szurlej złożył mu w imieniu chorych gratulacje i zapewnił o modlitwie w intencji Jego posługi, za co Ksiądz biskup serdecznie im podziękował.
W ramach obchodów 50-tej rocznicy objawienia się Matki Bożej w Fatimie od 29 do 31 marca 1968 roku odbywał się tam zjazd chorych i tych, którzy interesują się problematyką cierpienia. 31 marca celebrowano tzw. Światowy Dzień Uświęcenia Bólu, połączony z ofiarą chorych obecnych w Fatimie oraz tych wszystkich, którzy połączyli się z nimi w modlitwie i pokucie w intencji pokoju w świecie i pojednania chrześcijan. Członkowie Apostolstwa Chorych również chętnie włączyli się w tę ofiarę. Z coraz większym zaufaniem zwracali się też do księdza sekretarza Jana Szurleja. Świadczy o tym liczna korespondencja, w której dzielą się z nim trudnymi doświadczeniami życia, swoimi cierpieniami, radościami i nadziejami.
Zobacz całą zawartość numeru ►
