Przechować słowo

II Rok czytań
Łk 2, 33-35
 „A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. I błogosławił ich Symeon, a do Jego matki Maryi powiedział: «On został dany, aby w Izraelu wielu upadło i wielu powstało, i aby był znakiem, któremu będą się sprzeciwiać. A Twoją duszę miecz przeszyje, aby zostały ujawnione przewrotne myśli wielu»”.
W Biblii miecz jest synonimem słowa ostrego, rozdzielającego dobro od zła, bardziej niż miecz obosieczny (ostry z jednej i drugiej strony) rozcina i wnika w głąb – „przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, rozsądza myśli i zamiary serca” (Hbr 4, 12). Słowo jak miecz jest żywe i skuteczne, „żadne stworzenie nie ukryje się przed nim, gdyż wszystko jest odkryte i jawne oczom Tego, któremu musimy zdać sprawę” (Hbr 4, 13).
Co ujawnia „słowo jak miecz”, które otrzymuje Maryja w Jerozolimskiej świątyni? Kiedy Słowo stało się Ciałem „zostały ujawnione przewrotne myśli wielu” (Łk 2, 35). Jest to zachęta do wewnętrznego dialogu serca ze Słowem. Matka Najświętsza podejmuje ten trud rozeznawania – wnika z znaczenie  otrzymanego słowa. Ona zachowywała wszystkie składane w Jej sercu słowa, pragnęła, by odsłonięte zostały liczne zamysły serc oraz strzegła wszystkich tych rzeczy w sercu.
Podobnie każdy uczeń Jezusa powinien Słowo Boga najpierw składać w sercu, następnie rozważać, a więc odkrywać jego znaczenie i sens, by wreszcie przechować je i przekazać innym. Tak właśnie uczyniła Matka Boża: nosiła pod sercem Słowo, przechowywała Je – jak w tabernakulum – by wreszcie przekazać Je innym.
Matka stojąca pod krzyżem otrzymała też słowo (testament): „Oto syn twój”. Matka Słowa jest równocześnie Nauczycielką Słowa. Matka otrzymała misję adopcji duchowej ucznia. Ona uczy nas rozważać i modlić się Słowem Bożym. Uczy nas zachowywać Słowo Boże, odsłaniać jego pełny sens, a także strzec go jak źrenicy oka.