Drodzy Chorzy - 12/2015
zdjęcie: Danuta Dajmund
2016-01-08
Kończący się 90. rok istnienia Apostolstwa Chorych w świecie (86. w Polsce) jest okazją, by podziękować Bogu za łaski, które w minionym czasie otrzymaliśmy z Jego ręki, uwielbić Go w Jego niezgłębionym miłosierdziu. Pontyfikat papieża Franciszka uczącego nas otwarcia się na miłosierdzie Boga oraz bycia miłosiernym wobec innych, jest szczególnym znakiem dla wspólnoty Apostolstwa Chorych. Każdy z Was jest cennym darem dla Kościoła – wierzę w to z głębi serca. Modlitwa i ofiara cierpienia każdej osoby należącej do Apostolstwa jest duchowym wkładem podtrzymującym wspólnotę Kościoła. Pokazują to chorzy w różnych miejscach.
Jakiś czas temu poznałem panią Gabrysię. Spotkaliśmy się na jednym z Dni Chorego w Czarkowie k/Pszczyny. Niedawno odwiedziłem ją w szpitalu. Poważnie choruje. Jej postawa w cierpieniu jest pięknym świadectwem wiary. Piszę „pięknym”, bo zwyczajnym, normalnym, nieegzaltowanym. O Bogu z panią Gabrysią można porozmawiać, podobnie jak na każdy inny temat. Ona Nim żyje. Widzą to i słyszą inni. Dzieli się swoim doświadczeniem z różnymi osobami. Pani Gabrysia wręcz przyciąga do siebie innych, także nieznajomych; promieniuje pogodą ducha, dobrym humorem. I prosi Boga o potrzebne łaski nie dla siebie, lecz dla innych… Jest w tym bardzo szczęśliwa.
Piszę o pani Gabrysi, bo każde spotkanie z osobą chorą stanowiące realizację nauczania Jezusa o miłosierdziu to najlepsza forma uczczenia 90-lecia Apostolstwa Chorych. Chciałbym w kończącym się roku kalendarzowym podziękować odpowiedzialnym za duszpasterstwo chorych za każdą pomoc udzieloną osobom cierpiącym. Dziękuję kapłanom za przekazywanie miesięcznika „Apostolstwo Chorych” i ukazywanie duchowości wspólnoty. Księża posługujący w parafiach, w szpitalach czy domach pomocy społecznej są moderatorami Apostolstwa Chorych. Dziękuję także za ofiary materialne składane na rzecz Apostolstwa.
Dwie Msze święte radiowe z bazyliki Krzyża Świętego w Warszawie, wydawany miesięcznik oraz korespondencja i telefony do Sekretariatu Apostolstwa Chorych to nasze zwyczajne sposoby komunikowania się. Działania Sekretariatu wpisują się także w diecezjalne i parafialne inicjatywy służące pomocą chorym. Chciałbym uwielbić Boga w Jego obecności w osobach, które przybywają na te spotkania i w tych, którzy pomagają je organizować. Dni Chorego organizowanych przez Sekretariat Apostolstwa Chorych przy współudziale różnych grup i wspólnot było w minionym roku dwadzieścia siedem zaś rekolekcji siedem. Jedne z nich – w Katowicach Panewnikach – poprowadził ks. prałat Stanisław Puchała. Dziękuję Bogu za pracę osób zaangażowanych w działalność Sekretariatu Apostolstwa Chorych, za pomoc współpracowników oraz wolontariuszy wspierających inicjatywy redakcyjne i duszpasterskie. Spośród wielu spotkań i pielgrzymek pragnę przywołać niektóre: styczniową adorację przy Bożym Żłóbku w Panewnikach, majową pielgrzymkę chorych do Lourdes, lipcową na Jasną Górę oraz październikową do Łagiewnik i Mogiły. 14 listopada w krypcie Katedry Chrystusa Króla w Katowicach oraz w Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego odbyło się spotkanie wieńczące rok formacyjny w Apostolstwie Chorych. Pomogło ono dotknąć duchowego dziedzictwa wspólnoty oraz spojrzeć z ufnością w przyszłość. 90 lat Apostolstwa Chorych w świecie było także okazją do przywołania w miesięcznikach krótkiej historii wspólnoty w Polsce, zaś wizyta u moderatora generalnego Apostolstwa w Holandii, diakona Johna Versteega, do podtrzymania więzi międzynarodowej.
Papież Franciszek wyznacza nam na kolejne dni zbliżającego się roku nowy program. Jest nim rozpoczęty 8 grudnia, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, Jubileuszowy Rok Miłosierdzia. W pierwszej kolejności Ojciec święty wzywa nas, abyśmy odkrywali oblicze miłosiernego Boga w samym Chrystusie, który przychodzi do nas w sakramentach, w Słowie Bożym i w drugim człowieku. Abyśmy szukali głębokiego doświadczenia bliskości Boga Ojca i czułego dotknięcia Jego ręką. Tego Wam z serca życzę z okazji świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Niech Nowonarodzony Chrystus – ubogi, w Grocie Betlejemskiej – stale nam przypomina, iż On przychodzi do tych, którzy będąc ubogimi w duchu, są bogatymi w obecność Boga. I tym osobom udziela swoich łask: doświadczenia ciepła i wrażliwości. Każdemu z Was życzę tych łask, życzliwości od najbliższych. Życzę powrotu do zdrowia.
Zobacz całą zawartość numeru ►
