Droga Krzyżowa - 2016
Czuwajmy na modlitwie z cierpiącym Chrystusem.
2016-03-02
Stacja I
Jezus skazany na śmierć
Postawili Cię na kamiennym Lithostrotos. Wskazywali na Ciebie wykrzywionymi palcami nienawiści i drwiny. Mierzyli wzrokiem Twoją słabość po nieludzkim biczowaniu i głębokość ran po cierniach bestialskiej korony. Rozpoczynając drogę wieńczącą cud Miłosierdzia, stałeś się „obiektem” niemiłosiernych ludzkich spojrzeń. Panie, naucz moje oczy miłosiernego wejrzenia na życie drugiego człowieka. Jezu, ufam Tobie!
Stacja II
Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Na ramiona włożyli Ci belkę krzyżowego narzędzia tortur. Obdarowali Cię świadomością niechybnej śmierci. Otworzyli w umyśle nieznośną perspektywę powolnej agonii. Widokiem krzyża wyssali z Ciebie resztki ludzkiego hartu i męstwa. Sponiewierali Twoją odwagę i pchnęli Cię na drogę przesądzonego losu, która krok po kroku wiodła na śmiertelną Golgotę. Panie, naucz mnie miłosiernej wyobraźni względem wrażliwości drugiego człowieka. Jezu, ufam Tobie!
Stacja III
Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem
Zaraz po pierwszym upadku oszacowali Twoje możliwości i Twoją siłę. Doświadczeni rzymscy bukmacherzy śmierci przyjęli zakłady, jak daleko dojdziesz z krzyżem na ramionach. Wypadłeś „blado”; wszak wygłodzony, wykrwawiony i skatowany – wielkich szans nie ma. Po prostu machnęli na Ciebie ręką beznadziei. Panie, naucz mnie miłosierdzia względem ludzkiej słabości i mizeroty. Jezu, ufam Tobie!
Stacja IV
Jezus spotyka swoją Matkę
Twoją Matkę znali, wszak urodziła Proroka. Wielu czekało na Jej reakcję. Co zrobi kobieta – matka w chwili, gdy ujrzy swojego Syna nieludzko zmasakrowanego, w drodze na śmierć? Spotkałeś wzrokiem Jej oczy. To była chwila miłosiernego „Kocham Cię!”. To było spojrzenie szczęścia. Panie, naucz mnie miłosiernego okazywania uczuć żebrakom miłości. Jezu, ufam Tobie!
Stacja V
Szymonz Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi
Stał gdzieś z boku, w cieniu daktylowca. Był raczej obojętnym widzem. Jeśli coś mu wadziło w Twojej egzekucji, to był to nieznośny upał i nadmiar krwi, który pozostawiałeś na jerozolimskim trakcie. Dopiero przyzywający wrzask centuriona odebrał mu spokój i poczucie neutralnej bezczynności. Poczuł, że to nie sen. Panie, naucz mnie gotowości do świadczenia miłosierdzia. Jezu, ufam Tobie!
Stacja VI
Weronika ociera twarz Jezusowi
Widziała Cię, kiedy ślepcowi otworzyłeś oczy. Wtedy nie rozumiała, jak to się stało i skąd Twoja moc. Dzisiaj zaszyła się w tłumie gapiów. Być może liczyła na kolejny cud. Przecież to niemożliwe, by Cudotwórca pozwolił tak siebie sponiewierać. Potem dostrzegła Twoje oczy – zapuchnięte od razów i posklejane skrzepami krwi. Rzuciła się w Twoją stronę i przywróciła Ci widok słońca. Panie, naucz mnie miłosiernego rozjaśnienia życia ludziom strapionym kłopotami. Jezu, ufam Tobie!
Stacja VII
Jezus drugi raz upada pod krzyżem
Kaci – znawcy krzyżowej śmierci na wyniszczenie, mieli rację. Daleko nie uszedłeś. Na chwilkę pociemniało Ci w oczach, a potem otrzeźwiło Cię już tylko dławiące uderzenie piersiami w kamienny bruk. Tak bardzo chciałeś odetchnąć chłodem ziemi. Kanonada kopnięć zmusiła Cię jednak do dalszej drogi. Panie, naucz mnie, że każdy ma prawo w życiu do miłosiernej – drugiej szansy. Jezu, ufam Tobie!
Stacja VIII
Jezus pociesza płaczące niewiasty
Kiedy dojrzałeś je w tłumie, wiedziałeś, że współczują Ci ze szczerego serca. Dałeś im słowo pociechy, by nie popadły w rozpacz i zwątpienie. Zaraz jednak przyjąłeś ofiarę ich łez, bólu i troski… Wszak to znamiona prawdziwego ukochania. Panie, naucz mnie miłosierdzia względem cierpiących. Jezu, ufam Tobie!
Stacja IX
Jezus trzeci raz upada pod krzyżem
Nawet nie wiedziałeś, co się stało. Może w pierwszej chwili poczułeś ulgę i znieczulenie omdleniem. Przeszywający ból rozdzieranych mięśni i pękających żeber przywrócił Ci jednak świadomość. Czy to ciężar ponad Twoją wytrzymałość? Czy cena za cud Miłosierdzia dla wszelkiego stworzenia może być aż tak wygórowana? To już ostatnia prosta. Widać Golgotę. Dasz rady! Panie, naucz mnie miłosierdzia względem tych, których przygniata krzyż kalectwa, niemocy i bezsilności. Jezu, ufam Tobie!
Stacja X
Jezus odarty z szat
Najpierw szaleńczy ból ciała, którego kawałki przywarły do podziurawionej tuniki. Potem zaś porażające skrępowanie nagością. Bolesne poczucie, że oto każde spojrzenie żołdactwa odbiera resztki godności. Cierpienie ciała i cierpienie duszy. Panie, naucz mnie miłosierdzia względem intymności ludzkiego ciała. Jezu, ufam Tobie!
Stacja XI
Jezus przybity do krzyża
Byłeś tak słaby, że nie próbowałeś się nawet bronić, kiedy siepacze rozciągnęli Cię na belkach krzyża. Rozłożyli Twoje ramiona i przybili Cię do łoża boleści, byś po krańce czasu obejmował cały świat swoim Miłosierdziem. I tak pozostałeś na wieki, na wszystkich krzyżach, dla wszystkich ludzi. Panie, naucz mnie miłosierdzia bezgranicznego. Jezu, ufam Tobie!
Stacja XII
Jezus umiera na krzyżu
Świat zatrzymał oddech, bo ustało bicie Twojego serca. Jednak Twoja śmierć to nie koniec. To przedsionek Zmartwychwstania. Oto spełnił się cud Miłosierdzia. Całe stworzenie zyskało zbawienie, odkupienie i życie. Panie, naucz mnie daru miłosiernego towarzyszenia umierającym z nadzieją Zmartwychwstania. Jezu, ufam Tobie!
Stacja XIII
Jezus zdjęty z krzyża
Twoje umęczone ciało spoczęło na kolanach Matki. Doświadczyło delikatności, ciepła i gorzkich łez miłości. To była dobroć matczynego dotyku na miarę stajenki betlejemskiej i dzieciństwa w Nazaret. Tylko Ty i delikatne dłonie Twojej Mamy. Panie, naucz mnie miłosiernej delikatności względem chorych i obolałych. Jezu, ufam Tobie!
Stacja XIV
Jezus złożony do grobu
Na nic ciemność zimnego grobu wydrążonego w litej skale. Na nic wielki kamień i pieczęcie, które miały potwierdzić Twój koniec. Na nic ulotne prawa rządzące ziemskim życiem. Teraz odpoczywasz… Za trzy dni zmartwychwstaniesz! Panie, obdarz i mnie swoim Miłosierdziem. Jezu, ufam Tobie!
Zobacz całą zawartość numeru ►
