Równy Ojcu
Jezus ukazuje Siebie jako równego Ojcu, jako Syna, który działa na podobieństwo swojego Ojca.
zdjęcie: Backgrounds.hd
2016-03-09
II Rok czytań
J 5, 17-30
Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją wczorajszej (J 5,1-3a.5-16), w której Jezus dokonał uzdrowienia chromego przy sadzawce Betesda. Żydzi prześladowali Jezusa ponieważ dokonał On uzdrowienia w szabat. W tradycji żydowskiej odpoczynek szabatu wiązał się bardzo mocno z zakazem wykonywania jakiejkolwiek pracy. Pod wpływem rygorystycznego rozumienia tego zakazu wszelka aktywność, która nie służyła bezpośrednio świętowaniu tego dnia była zabroniona.
Ta sytuacja posłużyła Jezusowi do ukazania relacji, która łączy Go z Ojcem. Ta sama tradycja żydowska, widziała tylko jedną Osobę, która mogła złamać odpoczynek szabatu. Tą Osobą jest Bóg. Szabat, jak każdy inny dzień tygodnia jest dniem narodzin i śmierci, ktoś przychodzi na świat, ktoś inny umiera. A zatem Bóg także tego dnia obdarza życiem – stwarza nowe życie jak i dokonuje sądu, gdy to życie się kończy. Bóg był zatem widziany jako Ten, który jest ponad obowiązkiem szabatowego odpoczynku. Do tego obrazu Boga nawiązuje Jezus mówiąc: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i ja działam» (w. 17). On, jako Syn Boży, ma te same boskie prawa jak Jego Ojciec. Warto zauważyć, że występujący tutaj grecki czasownik ergadzomai (czynić, działać, pracować), ma formę czasu teraźniejszego i opisuje działanie zarówno Ojca, jak i Syna, wskazując na ich równość w działaniu. Jezus zatem ukazuje siebie jako równego Ojcu, jako Syna, który działa na podobieństwo swojego Ojca.
