Posłani i obdarowani
Pan powierzył nam wielką misję, wyprawił nas w drogę i obficie wyposażył w swoje dary. On z nami współdziała, a nasze osobiste świadectwo życia, zgodne z wyznawaną wiarą, obiecał potwierdzać swoimi znakami.
zdjęcie: canstockphoto.pl
2016-04-25
II Rok czytań
Mk 16,15-20
Odwiecznym zwyczajem praktykowanym w wielu rodzinach po odejściu kogoś najbliższego jest odczytanie jego testamentu, czyli ostatniej woli. Jeśli z jakichś względów nie jest to możliwe, najbliżsi starają się przypomnieć sobie słowa, które wypowiedział i często traktują je jako jego ostatnią wolę. Tę jego wolę – wypowiedzianą przed śmiercią lub przed dłuższym rozstaniem – zwykle starają się za wszelką cenę wypełnić.
Dzisiejsze Słowo Boże dotyczy wydarzeń, które miały miejsce tuż przed wniebowstąpieniem Jezusa, które przez apostołów traktowane było jak rozstanie z Mistrzem w Jego widzialnej postaci. Ewangelista – św. Marek skupia naszą uwagę wokół rozmowy Jezusa, jaką przeprowadził On tuż przed rozstaniem z tymi, których pragnął uczynić ewangelizatorami całego świata.
Rzekł do nich wówczas: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie”.
Gdy Jezus wstąpił do Nieba, uczniowie zrozumieli, że zarówno im, jak i całemu rodzącemu się Kościołowi pozostawił swa ostatnia wolę. Nie potraktowali jej jako luźnej propozycji, lecz przyjęli jako bezwzględny nakaz Chrystusa. Dowodzi tego ostatni akapit dzisiejszej Ewangelii: „Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły”.
My, którzy mienimy się chrześcijanami, także jesteśmy dziedzicami tego Jezusowego Testamentu. To polecenie ewangelizacji jest uniwersalne dla każdego człowieka i dla każdej wspólnoty, która się do Niego przyznaje. Dla mnie i dla Ciebie. Dla nas. Pan powierzył nam wielką misję, wyprawił nas w drogę i obficie wyposażył w swoje dary. On z nami współdziała i nasze osobiste świadectwo życia zgodne z wyznawaną wiarą obiecał potwierdzać swoimi znakami. Zostaliśmy nie tylko posłani, ale i obdarowani.
