Bezinteresowny dar z siebie
Z bolesnych doświadczeń możemy uczynić bezinteresowny dar dla innych. Dar naszego świadectwa o Chrystusie.
zdjęcie: Junior Gomes
2016-06-11
II Rok Czytań
Mt 10,7-13
Choć Jezus mówiąc o uzdrawianiu chorych, wskrzeszaniu umarłych, oczyszczaniu trędowatych i wypędzaniu złych duchów zwraca się do apostołów, to słowa dzisiejszej Ewangelii nie dotyczą jedynie osób duchownych. Każą mi się zastanowić, jak ja, osoba świecka, żyjąca tu i teraz, mogę te słowa odczytywać? W jaki sposób powinnam głosić Królestwo Niebieskie.
Głoszenie Dobrej Nowiny nie jest ani obowiązkiem, ani też przywilejem jedynie osób duchownych. Każdy z nas - szczególnie obdarowanych – powołany jest do świadczenia o Chrystusie. Każdy z nas otrzymał szczególne łaski i dary, którymi powinien się dzielić z innymi. Wszytko to, co dostaliśmy od Boga, powinno służyć wspólnocie, jaką jest Kościół. W słowach „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”Jezus przypomina nam, jak ważne jest, aby nie oczekiwać zapłaty za czynienie dobra. Musimy nieustannie uczyć się dawać bezinteresownie i nie pragnąć zysków. Tak jak Bóg obdarował nas za darmo, tak i my powinniśmy dzielić się z innymi nie dla własnej chwały, ale w imię miłości. Ewangelizacja, do jakiej wzywa nas Kościół głosami swoich kolejnych pasterzy, w tym św. Jana Pawła II i papieża Franciszka wymaga od nas daru z siebie na rzecz drugiego człowieka. Dla nas, obdarowanych krzyżem cierpienia, ten dar jest nieodłącznie związany z bólem, chorobą, rozmaitymi dolegliwościami, czasem samotnością czy poczuciem odrzucenia. Z tych bolesnych doświadczeń możemy jednak uczynić bezinteresowny dar dla innych. Dar naszego świadectwa o Chrystusie. Obdarowani - staniemy się darczyńcami
Niech zatem całe nasze życie będzie świadectwem Zmartwychwstania i przynosi ludziom Dorą Nowinę a chwałę naszemu Panu i Zbawicielowi.
