I my jesteśmy szczęściarzami
Ależ szczęściarze z mieszkańców tej krainy – myślimy. Mieli wśród siebie Mesjasza, mogli czerpać z Jego mądrości a jeszcze w dodatku czuć się bezpieczniej niż kiedykolwiek dotąd, bo leczył ich „wszelkie choroby i słabości”. A przecież nie mamy mniej szczęścia niż oni
Danuta Dajmund
2017-01-07
I Rok czytań
Mt 4, 12-17.23-25
Trzydzieści lat w życiu człowieka to szmat czasu. Zwłaszcza jeśli ostatni raz widziało się go niemowlęciem. Można naprawdę przeżyć szok. Podobny szok towarzyszyć może czytelnikom dzisiejszej Ewangelii. Niespełna 2 tygodnie temu wraz z pasterzami „przybieżeliśmy” do Betlejem, aby „kolędować Małemu” Jezusowi narodzonemu w stajni i wtórowaliśmy śpiewanej przez Maryję kołysance „Lulajże Jezuniu”. Zresztą nadal to czynimy, a nie dalej jak wczoraj wraz z Mędrcami ponownie składaliśmy hołd Małemu Jezusowi. Mimo to Ewangelista - św. Mateusz postanowił nas zabrać na spotkanie z Jezusem już od dawna dorosłym, który, po uwięzieniu Jana Chrzciciela, postanowił opuścić Galileę i osiąść w Kafarnaum.
W rzeczywistości to dopiero teraz Jezus rozpoczyna swą publiczna działalność poprzedzoną jak pamiętamy „prostowaniem ścieżek” przez Jana Chrzciciela. Nadszedł Jego czas, czas Mesjasza, czas Bożego Syna.
Ewangelista pisze, że Jezus począł „nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie». I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu”.
Ależ szczęściarze z mieszkańców tej krainy – myślimy. Mieli wśród siebie Mesjasza, mogli czerpać z Jego mądrości a jeszcze w dodatku czuć się bezpieczniej niż kiedykolwiek dotąd, bo leczył ich „wszelkie choroby i słabości”.
A przecież my nie mamy wcale mniej szczęścia, niż owi mieszkańcy krainy pogan. Możemy korzystać z Jego mądrości, bo mamy Jego Słowo spisane pod natchnieniem Ducha Świętego. Jakby tego było mało – Jezus – żywy i prawdziwy Bóg - jest obecny wśród nas w Eucharystii, gości w naszych sercach gdy przyjmujemy Go pod postacią Chleba, umacnia, obdarza nadzieją, leczy a także oświetla nam każdą chwilę dnia jeśli tylko z wiarą zaprosimy Go do naszego życia.
