Prawda pustego Grobu

Pod koniec 2016 roku w mediach zrobiło się głośno z powodu zapowiadanego podniesienia płyty zasłaniającej dostęp do niszy Grobu Jezusa w Jerozolimie. Zbudowana pośpiesznie przez prawosławnych Greków w 1810 roku Edykuła - świątynia wokół Grobu Pańskiego - wymagała gruntownego remontu. Wcześniejsza franciszkańska kaplica zawaliła się podczas pożaru. Przy okazji kaplica została „uwolniona” z żelaznej klatki - konstrukcji podtrzymującej marmurowe płyty. Po raz pierwszy od 500 lat odsłonięto skałę, na której spoczęło ukrzyżowane Ciało Pana Jezusa. Międzynarodowa grupa naukowców oraz duchowni, przedstawiciele różnych wyznań chrześcijańskich, mogli oglądać i przebadać nowoczesnymi metodami kamień z miejsca najświętszego dla chrześcijan.

W mediach pojawiały się spekulacje – może po otwarciu grobu okaże się, że pod marmurową płytą niczego nie ma, albo jeszcze lepiej, że naukowcy znajdą szczątki ukrzyżowanego Chrystusa, skoro tam został pochowany. Odsłonięcie płyty i ukazanie kamienia, na którym spoczywało Ciało Chrystusa, potwierdziły zgodność grobu z żydowskimi nagrobkami pochodzącymi z I wieku. Naukowcy potwierdzili pewne anomalie towarzyszące badaniom, to znaczy zakłócenia pola magnetycznego tego miejsca, oraz „słodką woń”, która emanowała z grobu, na podobieństwo zapachu będącego znakiem obecności niektórych świętych, jak św. Teresy czy o. Pio. Nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia z grobem z czasów Chrystusa. Tyle może potwierdzić nauka. Czego dziś nie mogą ukazać badanie naukowe, uzupełnia historia.

Najprawdopodobniej już w połowie I stulecia pierwsi chrześcijanie doskonale znali i czcili miejsce zwane Kalwarią. Po II powstaniu żydowskim w 135 r. Jerozolima została po raz kolejny zburzona przez cesarza Hadriana, który w miejscu wskazywanym jako Chrystusowe „zstąpienie do piekieł” kazał zbudować świątynię o sześciu kolumnach ku czci Wenus-Ishtar. Nad samym zaś grobem kazał usypać wał ziemny. Był tam rynek nowego miasta Aelia Capitolina, gdzie królowały świątynie ku czci bóstw. Z założenia Hadrian chciał udaremnić pierwszym chrześcijanom oddawanie czci Jezusowi Zmartwychwstałemu, przyczynił się jednak do upamiętnienia miejsca tego największego cudu.

W IV wieku, za czasów Konstantyna, w miejsce świątyni Wenus wzniesiono Bazylikę Zmartwychwstania, którą nazywa się też Bazyliką Grobu. Pracami kierowała matka Konstantyna, św. Helena. W 614 r., podczas najazdu Persów, budowla została niemal doszczętnie zniszczona. Natomiast w 1009 r. fatymidzki kalif al-Hakim wydał rozkaz, by świątynię zrównać z ziemią. Tak też się stało. Dziewięćdziesiąt lat później, kiedy Jerozolimę zajęli krzyżowcy, rozpoczęto odbudowę Bazyliki Grobu Świętego. Potem była ona wielokrotnie przebudowywana i odnawiana. Do dziś jest celem pielgrzymek chrześcijan z całego świata. Bo tu dokonało się coś boskiego…

Fakt odsłonięcia niszy grobowej Chrystusa przywodzi na myśl jeszcze jedno skojarzenie. Duchowni, naukowcy, dziennikarze stanęli przed tajemnicą pustego grobu. Jak niewiasty w niedzielny poranek, kiedy udały się dokończyć ceremonii pogrzebowych, albo jak apostołowie Piotr i Jan usłyszawszy o odsuniętym kamieniu i zerwanych pieczęciach oraz o spotkanym w ogrodzie Rabbunim, pobiegli zobaczyć, co się tam zdarzyło. Przybywszy do grobu Jan nachylił się, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Kiedy nadszedł idący za nim Szymon Piotr, weszli razem do wnętrza i ujrzeli wszystko tak, jak kobiety opowiadały. Jan daje świadectwo o sobie samym: UJRZAŁ i UWIERZYŁ. Dotąd jeszcze nie rozumieli Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych (por. J 20,6-9).

Wielkanoc jest zaproszeniem dla każdego z nas, abyśmy przyjęli nie tyle umysłem, co raczej sercem i duszą prawdę o Pustym Grobie. Bo prawda o Pustym Grobie jest prawdą o Zmartwychwstaniu. A prawda o Zmartwychwstaniu otwiera na Jezusowy dar zbawienia.

 

Autorzy tekstów, Teksty polecane, pozostali Autorzy