Prawdziwa rodzina Jezusa
Rodzina jest bardzo ważna, ale Jezus wskazuje na więzi jeszcze silniejsze od więzi rodzinnych. To więzi, jakimi łączy nas Chrystus.
2018-01-23
II rok czytań
Mk 3,31-35
Przez sakrament Chrztu świętego staliśmy się dziećmi Bożymi. Jakimi jednak jesteśmy dziećmi? Czy jesteśmy posłuszni Ojcu, czy zachowujemy wszystkie Jego polecenia, czy okazujemy Mu miłość poprzez naszą wierność? Czy staramy się być blisko Ojca, czy traktujemy Go jako kogoś bliskiego czy zupełnie obcego?
Ci zgromadzeni wokół Jezusa obrali najlepszą cząstkę. Zostali nazwani przez Jezusa Jego najbliższą rodziną. Czym sobie zasłużyli na takie wyróżnienie? Siedzieli przy Jezusie. Tylko tyle i aż tyle. To podstawa każdej relacji, każdej przyjaźni. Trzeba mieć dla siebie czas, trzeba zostawić czasem tyle goniących nas spraw, tyle ważnych i pilnych rzeczy do załatwienia i usiąść u stóp Nauczyciela. Najdoskonalszym miejscem spotkania jest Eucharystia, ale możemy się także spotykać z Jezusem w Słowie Pisma Świętego, na modlitwie.
Jezus wskazuje na nadrzędną rolę wypełniania woli Bożej w naszym życiu. Ale jaka jest wola Boża względem mnie? Każdy z nas musi rozeznawać, czego konkretnie od niego oczekuje Pan, jednak jest coś wspólnego. Jak uczy święty Ignacy Loyola, człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. To jest podstawowe powołanie każdego z nas.
Wzorem życia wiarą może być dla nas król Dawid. Idzie w procesji z Arką Bożą z wielką radością, tańczy z całym zapałem, co kilka kroków składa ofiary, a wszystkiemu towarzyszą radosne okrzyki i granie na rogach.
Autentycznie przeżywana wiara jako relacja z Panem jest źródłem wielkiej radości i pokoju. Jeśli czujemy się osamotnieni, jeśli przestaliśmy zauważać, jak wielkim szczęściem i darem jest łaska wiary, jeśli gdzieś zagubiliśmy radość z naszej wiary, to trzeba nam po prostu usiąść przy Jezusie.
