Effatha!
Proszę dzisiaj Jezusa, by dał mi łaskę dostrzegania mojej ślepoty, głuchoty i bezradności. Proszę Jezusa, by przekonał mnie, że tylko On naprawdę otwiera to, co zamknięte, wlewając światło w miejsca panowania ciemności.
2018-02-09
II Rok czytań
Mk 7, 31-37
„Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę”.
Dosłowne tłumaczenie mówi o głuchym i ledwo mówiącym. Prawo chroniło głuchych (por. Kpł 19,14), ale traktowało ich jako niezdolnych do jego przestrzegania. Obraz tych, którzy przychodzą do Jezusa i proszą za innymi jest u św. Marka częsty (por. Mk 2, 3; Mk 8, 22) i sugeruje wspólnotę tych, którzy się wstawiają za braćmi. Znak włożenia rąk jest używany przez Jezusa jako znak uzdrowienia, a od początku istnienia Kościoła jest też znakiem wybrania i przekazania Ducha Świętego. Odniesienie do tego znaku jako pewnego rodzaju wstępu do uzdrowienia wskazuje na sens czynu Jezusa. Jest nim nie tyle fizyczne uzdrowienie człowieka, ale przez dar Ducha przywrócenie go Bogu, jako Jego dziecka.
„On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się!”.
Jezus dokonuje uzdrowień na osobności, nie chce aby stawały się widowiskiem; posługuje się gestami czytelnymi dla głuchego: przetkanie uszu, dotknięcie śliną języka. Spojrzenie w niebo jest wyrazem modlitwy, która ukazuje wieź Jezusa z Ojcem. Jego westchnienie jest znakiem współczucia dla cierpiącego. Następnie Jezus wypowiada polecenie, które ukazuje cel wykonanych gestów. Ślina jest znakiem uzdrowienia obecnym w wielu tradycjach, a Jezus używa jej także w innych momentach (por. J 9, 6). Ślina jako wychodząca z ust Syna Bożego jest w swej naturze podobna do Słowa i stanowi podstawę życia człowieka (por. Pwt 8, 3). Jest także znakiem mądrości Bożej; „Mądrość bowiem otworzyła usta niemych i głośnymi uczyniła języki niewprawnych.” (Mdr 10, 21). Wyciągnięta ręka i palec Jezusa to objawienie mocy Boga (por. Pwt 4,34). O kamiennych tablicach Prawa, które Mojżesz otrzymał na Synaju, Księga Powtórzonego Prawa mówi, że zostały napisane palcem Boga (por. Pwt 9,10). Jezus kontynuuje to, co zostało rozpoczęte na Synaju. Wpisuje Boże Prawo w serce człowieka.
Zapewne wielu z nas zna słowa pieśni: „Dotknij, Panie, moich oczu, abym przejrzał. Dotknij, Panie, moich warg, abym przemówił z uwielbieniem. Dotknij, Panie, mego serca i oczyść je, niech Twój Święty Duch dziś ogarnia mnie”. Proszę dzisiaj Jezusa, by dał mi łaskę dostrzegania mojej ślepoty, głuchoty i bezradności. Proszę Jezusa, by przekonał mnie, że tylko On naprawdę otwiera to, co zamknięte, wlewając światło w miejsca panowania ciemności.
