Ile razy mam przebaczyć?
Czasem, może nieświadomie, stawiamy się w centrum świata.
2018-03-06
III tydzień Wielkiego Postu
Mt 18,21-35
Jezus, odpowiadając na pytanie Piotra, przedstawia temat przebaczania, i relacji międzyludzkich w ogóle, we właściwym kontekście.
Trzeba nam się nieustannie nawracać, by mieć świadomość, że to Pan jest Bogiem i najpierw do Niego mamy odnosić wszelkie sprawy. Zamiast skupiać się na tym, ile to krzywd nam wyrządzono, trzeba zwrócić swe myśli ku Bogu, uwielbiając Go w Jego majestacie i dziękując za Jego bezmiar miłosierdzia, cierpliwości i wyrozumiałości naszych moich słabości. Uznanie prymatu Boga jest podstawą właściwego spojrzenia na siebie i innych. Wtedy dopiero nauczę się naprawdę wybaczać.
Przykład takiej postawy daje nam dziś Azariasz. Ten młodzieniec, mimo iż na wygnaniu, mógł osiągnąć bardzo wiele na dworze króla. Za odmowę oddania pokłonu posągowi wzniesionemu przez króla, zostaje skazany na okrutną śmierć. Jednak jego postawa nie jest wypełniona rozpaczą, gniewem, nienawiścią, żalem czy goryczą, że nie tak wyobrażał sobie swoje życie, lecz pełnym zawierzeniem Stwórcy. Jego modlitwa nie jest oczekiwaniem śmierci, ale nowego życia po oczyszczeniu. Składa Bogu najcenniejszy dar: ducha uniżonego. Jest przekonany o Bożej łagodności i wielkim miłosierdziu.
Nie możemy jednak tego wykorzystywać. Nasze decyzje i czyny mają swoje konsekwencje. W przypowieści z dzisiejszej Ewangelii, król początkowo chce sprzedać dłużnika z całą rodziną, ale ostatecznie przychyla się do jego błagania i okazuje mu wielką łaskę, której ten pewnie nawet się nie spodziewał. Miłosierdzie Boże nie działa automatycznie, bez naszej woli. Jednak wystarczy tylko chcieć się w nim zanurzyć i owocami tych łask podzielić się z innymi.
