Wyróżnieni
Jezus nie kieruje się żadnymi innymi względami poza miłością.
2018-04-07
Sobota po Wielkanocy
Mk 16, 9-15
Dzisiejsza Ewangelia doskonale współbrzmi z obchodzonym jutro Świętem Miłosierdzia Bożego. Dzieje się tak za sprawą pewnej kobiety znanej nam jako Maria Magdalena, z której Jezus wypędził kiedyś siedem złych duchów. Tym razem dostąpiła ona kolejnej łaski: była bowiem pierwszą osobą, która spotkała Go po Jego chwalebnym zmartwychwstaniu. Tak jak wtedy i dziś podobne wydarzenie (gdyby miało miejsce) mogłoby wzbudzać zamęt i zgorszenie. Przede wszystkim nikt by jej nie uwierzył, a to z bardzo prozaicznego powodu. No bo niby dlaczego ktoś taki, jak Jezus miałby w ten sposób wyróżnić akurat kobietę, i to taką jak ona? Czym sobie na to zasłużyła? Czy już nie było właściwszych i bardziej od niej godnych osób? I najczęściej twierdziliby tak ci, którzy sami za tych bardziej godnych się uważają.
Czyż nie podobnie podchodzimy do prywatnych objawień? Ci, którzy ich dostąpili zwykle też należeli do kategorii tych „najmniej godnych”. Tak było chociażby ze św. s. Faustyną Kowalską – prostą, niewykształconą zakonnicą, tak było z fatimskimi dziećmi – Hiacyntą, Franciszkiem i Łucją, czy św. Bernadettą z Lourdes, która w czasie, gdy objawiła jej się Matka Bożą, nie znała nawet katechizmu. Poprzez takie wydarzenia Bóg uczy nas pokory. Bo On nie ma względu na osoby. Kieruje się własną hierarchią. Najpierw ukazał się Marii Magdalenie, potem dwóm uczniom na drodze do wsi, i wreszcie – jak napisze święty Marek Ewangelista: „W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego”.
Jezus i dziś nie kieruje się żadnymi innymi względami poza miłością. Obdarza swoim miłosierdziem każdego, a jeśli już kogoś wyróżnia to tych, którzy „najbardziej potrzebują” jego Miłosierdzia
