Dwa w jednym
Nowość nauki Jezusa polega na tym, że te dwa przykazania złączył w jedno w taki sposób, że miłość Boga weryfikuje się w postawie względem bliźniego, a miłość bliźniego znajduje swój korzeń i uzasadnienie w miłości do Boga.
2018-06-07
Mk 12, 28b-34
Dopiero co – czytaliśmy o tym wczoraj w Ewangelii – Jezus dyskutował z saduceuszami, którzy chcieli sprowadzić do absurdu i ośmieszyć naukę o zmartwychwstaniu umarłych. Jezus wykazał im na podstawie Tory uznawanej przez saduceuszów za jedyne źródło Objawienia, że są w wielkim błędzie, nie rozumiejąc Pisma ani mocy Bożej. Interpretacja słów Pisma i wyjaśnienie tajemnicy zmartwychwstania zachwyciły jednego z uczonych w Piśmie, prawdopodobnie ze stronnictwa faryzeuszów, który zbliżył się do Jezusa nie tylko w sensie dosłownym, aby zacząć rozmowę z Nim, ale także w sensie duchowym: pociągnięty mądrością i pięknem jego nauki, zapragnął zadać Mu ważne pytanie: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”. W Prawie Mojżeszowym zapisanych było wiele nakazów i zakazów. Oczywiście nie wszystkie były jednakowo ważne i stale toczyła się dyskusja na temat ich hierarchii. Próbowano je klasyfikować, dzieląc na wielkie i małe, ciężkie i lekkie, ogólne i szczegółowe, ale niełatwo było znaleźć w gąszczu przepisów zasadę porządkującą je wszystkie. Stąd też pytanie postawione przez uczonego było palącym problemem: co stanowi istotę i centrum woli Bożej, czego przede wszystkim żąda od nas Bóg?
W odpowiedzi na pytanie uczonego w Piśmie Jezus cytuje słowa Tory, których w Izraelu uczono na pamięć już małe dzieci, i które pobożny Żyd recytował dwa razy dziennie jako swoją podstawową modlitwę: słynne Szemà Israel: „Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. w.30 Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie przykazanie, które Jezus łączy z pierwszym, to wezwanie do miłości bliźniego, zaczerpnięte z Kpł 19, 18. Nowość nauki Jezusa polega na tym, że te dwa przykazania złączył w jedno w taki sposób, że miłość Boga weryfikuje się w postawie względem bliźniego, a miłość bliźniego znajduje swój korzeń i uzasadnienie w miłości do Boga. Jezus odrzuca zarówno pobożność ignorującą cierpiącego człowieka, jak i filantropię ignorującą miłość i cześć względem Boga. Podkreśleniem ścisłej więzi między dwoma przykazaniami jest użycie tego samego czasownika agapan w każdym z nich. Agapē to nie uczucie do drugiego człowieka wynikające z więzi rodzinnych, etnicznych czy nawet religijnych, ale to postawa ofiarnej troski posuwająca się aż do ofiarowania siebie za drugiego. Jej Źródłem jest sam Bóg, godzien miłości i czci ponad całe stworzenie.
